Tıp fakültesi, sağlık ocağı, hastane, yüz binlerce öğretim üyesi, doktor ve personeli sağlığı ders verip halkı ikaz etmeye çalışıyor.
Yine yeme-içme, perhiz, koruyucu hekimlik kurallarına uymayıp hastanelere taşınıyoruz! Onlar yine de durmaksızın ders ve ikazlarına devam eder. Hiçbiri, “Madem hastalar dinlemiyor; öyle ise, anlatmayacağım!” diyebilir mi? Keza, diğer meslekleri buna kıyas ediniz.
Kur’an ve Sünnet-i Seniyye’yi anlama ve yaşamaya gelince Diyanet İşleri Başkanlığı’nın yaptığı, “Türkiye’de Dini Hayat Araştırması”nda nüfusunun yüzde 99,2’si Müslüman; yarıdan azı namazını kılıyor!” Çok daha azı 5 vakti!.. (İlahiyatçı, din dersi öğretmenlerinin namazı terk ettiğine üzülerek görüyoruz!) ‘Helâl ve haramlar günümüz şartları dikkate alınarak yeniden gözden geçirilebilir’ diyenler yüzde 46!1 Zekâtını vermeyenlerin oranı çok üzücü! Oysa, “Eğer, ezkiya zekâvetlerinin zekâtını ve ağniya, velev zekâtın zekâtını milletin menfaatine sarf etseler, milletimiz de başka (gelişmiş) milletlere yolda karışabilir.”2 “Tüketici kredisi” adı altında faiz yiyenlerin oranı, korkunç boyutlarda! Sair ahlaki pespayelikleri anlatarak, “Bâtıl şeyleri iyice tasvir, sâfì zihinleri idlâl (saptırır, azdırır)”3 kaidesini çiğnemek istemem!
922 ilçede müftülük, 90 bin cami, binlerce imam-hatip okulu, gönüllü kuruluş ve yüz binlerce personel!.. (Diyanet’in 2022’deki personeli 137 bin 563.) Buna rağmen işte Türkiye’nin dini hayatındaki hâl-i pürmelâli! Ama, her şeye rağmen onlar ve hakiki dindarlar dini hakikatleri anlatmaya devam ediyor.
Nur hareketi ve sair cemaatlere mensup gençlerin tamamı namazında, orucunda, tesettüründe… Ancak, Risale-i Nur’un, “hürriyet, meşrutiyet, meşveret (demokrasi), adalet, cumhuriyeti, “riyaset-i şahsiye” (müstebit tek adam yönetiminden uzak) meclis, şura gibi muhteşem Kur’an’i Nebevi ölçü ve stratejilerini toplumun kaçta kaçı okuyor, biliyor!?
Kalabalıklar namazı terk ediyor; Risale-i Nur’u okumuyor, içtimai prensiplerini anlatmıyor diye biz tebliğ vazifemizi terk edebilir miyiz? Şevkimiz kırılmasın: “Usul-ü İslamiyetin ehemmiyetli bir düsturu olan ‘Zarara kendi razı olanın lehinde bakılmaz. Ona şefkat edip acınmaz.’ Madem bu ayet ve bu düstur, bizi, zarara bilerek razı olanlara acımaktan men ediyor; biz de bütün kuvvetimiz ve merakımızla, vaktimizi kudsi vazifeye hasretmeliyiz.”4
Dipnotlar:
1-https://www.aa.com.tr/tr/yasam/turkiyede-dini-hayat-arastirmasi/141424;
2-Münâzârât, Enst./inter, s. 103.;
3-Hutbe-i Şâmiye, s.
4-Emirdağ Lâhikası, s. 41.