Bir insanın hayatını kurtarmak da, bütün insanların hayatını kurtarmak gibi sevaptır. Çünkü insan Allah katında en değerli ve en  şerefli bir varlıktır. Kâinat ağacının en kıymetli meyvesidir.

Aynı zamanda katletmek, ekberü’l-kebâirdendir. Mûbikât-ı Seb’adan, yani, insanı helâk eden yedi büyük günahtan biridir. Böyle bir zulmün ve hainliğin cezası cehennemdir. Böyle bir suç, yeri ve göğü öfkelendirir ve bu cinayeti işleyen haini toprak bile kabul etmez ve dışarı atar.

“İkincisi: Muhallim bin Cessâme’dir ki, Âmir bin Azbat’ı, gadr ile [haksız olarak, zulmederek, hainlikle] katletmişti. Halbuki Âmir’i Resûl-i Ekrem (asm) onu cihad ve harb için kumandan edip, bir bölük ile göndermişti. Muhallim de beraberdi. Bu gadrin [zumün, hainliğin] haberi, Resûl-i Ekrem’e (asm) yetiştiği vakit hiddet etmiş “Allahümme lâ tağfir limuhallimin” [Allah’ım! Muhallim’i bağışlama, affetme!] diye  beddua buyurmuş. Yedi gün sonra Muhallim öldü. Kabre koydular; kabir dışarıya attı. Kaç defa koydularsa, yer kabul etmedi. Sonra mecbur oldular; iki taş ortasında muhkemce bir duvar yapılmış o sûrette yer altında setredilmiş.” 1 Evet, insan öldürmenin cezası ağırdır. Bir de, Peygamberimizin (asm) cihad için komutan tayin ettiği çok değerli bir insanın hile ve hainlike katledilmesi daha büyük bir suç ve daha büyük bir zulümdür. Yeri ve kâinatı hiddete getirir. İşte bu zulmü işleyen Muhallim’e toprak ve yer öfkelendi ve gazaplandı. İnsanlara ibret ve ders olması için, toprak onu dışarı fırlattı. Sevgili Nebimiz (asm), yer ve Cehennem de Muhallim’e kızdı ve öfkelendi. 

Tarihin kaydettiği, kabrin kabul etmediği, zalim, yalancı, israfçı ve aldatmakla iş gören başka kimseler de vardır.

İman, istikâmet, ihlâs, amel-i sâlih, sıdk, Kur’ân ve sünnet üzere kalınız.

Dipnot:

Mektubat, s.147.