Her derdin bir çaresi, her işin bir kolayı var da... Namık Kemal’in diye aklımda bir söz: “İşini bilmeyen; işini çoğaltır.” Dön dolaş yine aynı bulaş… Ne diye?!

*

ŞİMDİ KAÇAKLARINA:

Tamam; anladık! Dün, dün deyip durma! Bıktık! Bugüne gel! Eski defterleri karıştırma! Atasözü, müflis tüccar; eski defterleri karıştırır, der. O tozlu sayfalar nefesimizi kesiyor. Bak; mis gibi “bugün” var elimizde. Yapma, etme! 

Mevlânâ da bıkmış ki bu hep dünü sayıklayanlardan: “Her şey dünde kaldı cancağızım; bugün yeni şeyler söylemek lazım.” demiş. Said Nursî: “Hayat zannettiğin halât; bulunduğun ândır.” diyerek bugünü kaçırma diye tembih etmiş. Yine bu muvacehede: “Eski hâl muhal; ya yeni hâl ya izmihlâl…”i de kulağımıza fısıldamış. Eski halılara vur ha vur; ortalık toz duman… Netice? Görene… Köre ne! Şimdiyi göremeyen; dünü ve yarını görecek, ha! Hah hah haa!

*

ADALET TERAZİSİ:

Deprem dolayısıyla bir çağrışımı paylaşmak ihtiyacı hissettim. Adaletin sarsılması her şeyi yerle bir eden deprem değilse; ne! 

Bu arada kuşlar dengeyle uçar, çiçekler dengeyle açar. Adalet, denge, terazi, ölçü… Adaletsizlik kainatın akışına muhalefet etmek... Yalanın en acımasızı… İnsanlık sızısı… Netice? Her iki âlemde hüsran... Göze alabiliyorsan buyur!

*

RİYANIN ZİYASI OLMAZ

Gösteriş ön plana çıktıysa; insanlığa göstereceğiniz bir eseriniz yok demektir. Değil başkalarının yolunu aydın etmek; kendi yolunuz da karanlıktır. Riya ve ziya, gece ve gün gibi birbirinin zıddıdır.

*

PAPATYA AŞKI:

Bir papatyanın tedirgin, titrek aşkı kadar aşkın yoksa… aşk olsun!

*

MACERA-YI AŞK

Kerem Aslı’(sı)nı buldu mu!

Aslı neydi/kimdi ki;

Asıldı Kerem bunca!

Mecnun’un aşkı; 

Gölge—(ledi) mi çölleri!

Yunus’un çilesi doldu mu!

Çile sefâ oldu mu Yunus’a!

Ferhat niye dayandı dağlara!

Göreydim bir yol seni ey Şirin;

Dağları nasıl böyle deldirdin!

Ferhat da ırgattı amma…

Dağları deldi.

*

SÖZ VE SÜKÛT:

Gereğin konuşulmadığı yerlerde... konuşmanın gereği var mıdır! “Sükûtun altın hali” buralar olsa gerek…

*

ŞEY/SİZLİK:

Ahirzamanda ne çok şey şeysizliğin girdabında can çekişiyor.

*

SİLÜET YA DA İSTANBUL:

(AÇIK HAVA MÜZESİ)

İstanbul’u bunca yıldır tanırım. Silüetine bayılırım bu Açık Hava Müzesi’nin. (Fakat silüete nazar değdi; nevzuhur, acayip, o beton direklerden ilave edildi; silüet şimdi ağır yaralı.) İstanbul ellişer katlı binalarsız olur da... silüetsiz olmaz! Dünyada tek İstanbul’a bula bula bu silüetine zarar vermeyi mi buldunuz! İstanbul ağlıyor; bu biline. Fatih bugün yarın İstanbul’a geliyor, deseler; hangi İstanbul’da ağırlayacaksınız!

*

G/ÖKSÜZLÜK:

Ve çok az bakıyoruz gökyüzüne. İçinin sonsuzluğu uzar gider orda. Kendimizden kaçmak bu göğe bak/a/mayış… Kendisinden uzaklar sana yakın olabilir mi bir de?!