Vakıa şu ki AİHM’in üçüncü kez “hak ihlâli” kararının süresinin dolmasına bir gün kala Adalet Bakanlığı’nın 2016 yılından bu yana hapiste tutulan Demirtaş’ı “tahliye kararı”na itirazı ve mahkemenin “kararı”nı kesinleştirmesine rağmen iktidardakilerin tahliyeye ayak sürümeleri ile ilk sinyal çakıldı.
Doğrusu, Bahçeli ile Cumhurbaşkanı’nın teminatlarına rağmen, Adalet Bakanı’nın “değerlendirilecek” demekle yetinmesi yine istifhamları arttırıyor.
Aslında daha ilk günde “yandaş yorumcular”ın AKP’de “Demirtaş’la kalınmayıp, toplumun beklenti içinde olduğu, sırf siyasî görüşlerinde dolayı hapse atılan isimlere tahliye yolunu açacak ‘özgürlükçü bir rüzgâr estirmek’ten bahsetmelerine karşı daha Demirtaş’ın tahliyesinin geciktirilmesi oldukça düşündürücü.
HALKTA MÂKES BULMUYOR
Aylardır “iktidara iliştirilmiş medya”ca propaganda edilen “süreç”in daha baştan “çıkmaza girmesi”nin perde arkası aralandığında, iktidardakilerce peşinen bile bile “süreç”in “kırk bin insanın katlinden sorumlu olarak müebbet hapse mahkûm edilmiş, dönemin Başbakanı’nın “Amerikalılar Kenya’da bunu neden bize teslim ettiler?” sorusunu sorduğu, “kurucu önder” övgüleriyle “Kürtlerin lideri ve temsilcisi” olarak lanse edilen terörist başı ile örgütü üzerinden kotarılması temel handikapların başında geliyor.
Gerçek şu ki toplumun “terörsüz Türkiye”ye yoğun desteği var. Buna mukabil, âlây-ı vâlâ ile 30 PKK’lı militanın Süleymaniye’de “sembolik silâh yakma seromonisi”nin ve haftalardır abartılan “25 teröristin Türkiye sınırlarını terk ettikleri” dışında PKK’nın İran’daki uzantısı PEJAK ve Kuzey Irak’taki terör örgütü kamplarındaki unsurlardan hiçbiri silâh bırakmış değil.
Kandil’de ve Suriye’nin kuzeyinde Türkiye’nin yanıbaşında yuvalanıp emperyal arka plânında ABD, İngiltere ve İsrail’in işbirliği ve desteğiyle “devlet” kuran “Suriye PKK’sı” PYD/SDG elebaşıları bütün dünyanın gözü önünde tam bir şımarıklıkla açıkça “silâh bırakmayacakları”nı ve “kendilerini feshetmeyecekleri”ni ifade ediyorlar.
Bilhassa “süreç”te “yasal düzenlemeler”in “umut hakkı”yla İmralı Adasının de terörist başına tahsisle “zafer kazanan bir ‘özürlük savaşçısı” haline getirimesi ve hâlen silah bırakmayan ve ısrarla “pişman değiliz,” “suçlu değiliz ki af dileyelim” diye direten 9 bin militana “özel yasa” çıkarılmak istenmesi “süreç”e tepkileri katlıyor.
Özetle, hiçbir sosyal, ekonomik, hukukî tedbirin olmayıp özellikle terörist başıyla terör örgütü üzerinden yürütülen “süreç” halkta mâkes bulmuyor, inandırıcı olmuyor, tâbirlerince “toplumsallaşamıyor.”
BAŞARISIZLIĞA “ORTAK” ARANIYOR…
Belli ki “süreç” karaya oturmuş, başarısızlığa “ortak” aranıyor, “suçun ortaklaştırılması” isteniyor. AKP’li Meclis Başkanı’nın “MGK bir karar versin, ‘PKK terör örgütü değildir’ desin, biz de ardından bir karar çıkaralım” önerisi bundan.
Bundandır ki “süreç”in millet nezdinde kabulü için Demirtaş’ın serbest bırakılması bir “çâre” olarak görülüyor. Zira ortada terör örgütü silâh bırakmadığı gibi kendini lağva da yanaşmıyor.
Ne var ki daha önce sırf “Seni başkan seçtirmeyeceğiz!” siyasî çıkışından dolayı dokuz yıldır hapis tutulan Demirtaş’ın “süreç”e dahil olup yeniden “Türkiyeleşme projesi”ni ortaya atacağı, bunun da içte “Öcalan’ın liderleştirilmesi,” dışta bölge ülkelerini etnik ve mezhebî iftiraklarla bölüp parçalama hedefli BOP fitnesi ve tefrikasının bir aparatı haline getirilen “süreç”te “tek adam rejim”inin akamete uğramasından “korkuluyor.”
Bu açıdan bu saatten sonra Demirtaş tahliye edilse de “iktidar cephesi”ndeki ikircikli ve çelişkili yalpalama “süreç”te samimiyet(sizliğ)i açığa çıkarıyor.
Bu yüzden “devletlûler”in tereddüdü” devam ediyor...