NAZİLERİN AVUSTURYA’DAKİ TOPLAMA KAMPI MAUTHAUSEN-1
Gezi Notları - Mehmet Pekel

***

İnsanlığın ölümü üzerine

İnsanlar bütün canlılar gibi Allah’ın Hayy ismi ile hayat bulup, Mümit ismi ile ölüme mazhar olurlar.

Ölüm sebepleri farklı da olsa tavzif edilen ölüm meleğinin, sebepler üzerinden bu İlâhî görevi ifası fıtrî şeriatın bir tezahürüdür.

Tekil olarak insan vefat ettiğinde hesap vermek üzere ebedî âlemlerdeki yolculuğuna başlar. Şüphesiz ki her insan mahkeme-i kübrada küçük büyük her amelinden sorguya çekilecek ya bir mükâfat yerine veya bir mücazat yerine gidecektir.

İnsanın ferdi ölümünün dışında, grupla, toplumla, milletle hatta uluslar arası toplumla birlikte gerçekleştirilen, görmezden gelinerek, azmettirilerek ya da yok sayılarak ortaya çıkan ölümler vardır ki; işte bunlar insanlığın öldüğü yerler ve durumlardır. Fiil bir gruba da ait olsa sorumluluk bütün insanlığa aittir.

Örnekler o kadar çoktur ki cesedi Akdeniz’in kıyılarına vuran, yüz üstü kumların üzerinde yatarak, sırtını dünyanın kayıtsız tavrına tepki olarak dönen bu haliyle de adeta dünyayı ve dünyanın egemen güçlerini vicdanen mahkûm eden Aylan bebek aslında dünyadaki bütün zulme uğrayan yaşama hakkı gasp edilen insanların sessiz, ama bir o kadar da güçlü çığlığıdır.

Zulme uğrayan insanların dininin, dilinin, renginin bir önemi yoktur. Çünkü küfür bir millet olduğu gibi, zulüm de bütün çeşitleriyle bir millettir. Ausschwitz, Hiroşima, Nagazaki, Hocalı, Karabağ, Srebrenista ve daha yüzlercesi… Buralarda insanlar ölmüştür, ama asıl ölen insanlıktır. “Zulme rıza zulümdür” prensibince insanlığın öldüğü yerlerde insanlar da sorumlulukları nispetinde hesap vermekten kaçamayacaklardır.

MAUTHAUSEN’E GİDERKEN

Avusturya gezimizde bizi çok sarsan, insanlık adına utandığımız, gezerken zaman zaman boğazımızın düğümlendiği ve tarihe karanlık bir leke gibi düşen olayların cereyan ettiği Mauthausen kasabasını ziyaretimizdi. Bu kasaba, yüzlerce yıldır aynı adla üstündeki insanlara beşiklik etmiş, vatan olmuş mutlu insanların hayatlarını geçirdikleri bir beldeydi. Savaş ve felâket görmeyen birçok şehir, kasaba ve köy gibi…

AVRUPA’DA SAVAŞ RÜZGÂRLARI ESİYOR

Ama ne oldu ise oldu… Avrupa’da 1. Dünya Savaşı’ndan yirmi yıl sonra 1939 yılında ikinci bir büyük savaş için rüzgârlar esmeye başlamıştı. 1914 te başlayıp 1918’de biten 1. Dünya Savaşı’nda 18 milyon insan ölürken ya da kaybolurken 21 Milyon insan yaralanmıştı. Bu savaşta Osmanlı Devleti üç milyon askerle savaşa İttifak devletleri yanında yer almış ve sonunda büyük kayıplar vererek savaştan mağlûp çıkmış ve yüzbinlerce şehit vermişti. 1920 yılında savaşı bitiren Versay Antlaşması ile ittifak devletleri ağır kayıplara uğramışlar, millî gururları ciddî anlamda rencide olmuş mağlûbiyet bu ülkeleri perişan etmişti. Bu savaşın İttifak devletleri tarafındaki liderliğini Almanya ve Avusturya Macaristan imparatorlukları yapmaktaydı.

1929’da Amerika’da çıkan ve bütün dünyayı saran büyük ekonomik krizle gelen yoksulluk ve kaybedilen Birinci Dünya Savaşı’nın getirdiği hayal kırıklığı sonrası bir kurtarıcı bekleyen Alman halkı, Nasyonal Sosyalist Parti ve onun lideri Adolf Hitler’de bu ışığı gördüğünü sanmıştı.

Adolf Hitler 1919’da Almanya İşçi partisine katıldı. Bu partinin programında Versay Anlaşması karşıtlığı, pancermenizm (Alman birliği) ve antisemitizm (Yahudi düşmanlığı) önemli bir yer tutuyordu.

Bu parti adını bir yıl sonra Nasyonal Sosyalist İşçi Partisi olarak değiştirdi. (NSDAP). 1930 yılına gelindiğinde bu parti yükselmiş, tek başına iktidara gelebilecek bir çoğunluğu yakalamıştı. 1933 yılında şansölyelere geniş yetkiler tanıyan yasanın meclis tarafından kabulünden sonra yapılan seçimlerde parti iktidara geldi. Cumhurbaşkanı Hindenburg Hitler’i şansölye olarak atamak zorunda kaldı.

Daha sonraki dönemlerde Hitler, şiddet dahil her türlü yönteme başvurarak, adım adım partinin ve ülkenin tek hakimi oldu. Zekâsı, hitabet yeteneği, aldatıcılığı onu şansölyelikten diktatörlüğe taşıdı. Artık düşüncelerini hayata geçirmek için Hitler’in önünde hiçbir engel kalmamıştı. Hitler günümüzde de çokça tartışılan demokrasi ile iktidara gelip diktatörleşmeye evirilme örneklerinin en önemlilerinden biriydi.

Hitler 1933 yılından başlayarak alt yapısı mevcut olan silâh sanayiini hızlı bir şekilde geliştirerek binlerce uçak, tank, savaş gemisi ve top üreterek zihnindekileri fiiliyata dökme için zemin aramaya başladı. Bediüzzaman’ın medeniyet-i hazıra için ortaya koyduğu şu tesbitler adeta Avrupa’da Hitler vasıtasıyla adım adım sahnelendi. “İşte, medeniyet-i hazıra, felsefesiyle hayat-ı içtimaiye-i beşeriyede nokta-i istinadı “kuvvet” kabul eder. Hedefi “menfaat” bilir. Düstur-u hayatı “cidal” tanır. Cemaatlerin rabıtasını “unsuriyet ve menfi milliyet” bilir. Gayesi, hevesât-ı nefsaniyeyi tatmin ve hâcât-ı beşeriyeyi tezyid etmek için bazı “lehviyattır.” Halbuki, kuvvetin şe’ni, tecavüzdür. Menfaatin şe’ni, her arzuya kâfi gelmediğinden, üstünde boğuşmaktır. Düstur-u cidâlin şe’ni, çarpışmaktır. Unsuriyetin şe’ni, başkasını yutmakla beslenmek olduğundan, tecavüzdür.” 1

Dipnot:

1) Sözler 25. Söz s. 458.

DEVAM EDECEK