Geçtiğimiz haftalarda, gençler ile alâkalı yazılarımıza başlamıştık. Sizlerden de bu konu için destek istemiştik. Şükürler olsun ki, destekler her geçen gün artmaya devam ediyor. Öyle zannediyorum ki, artık içerisinde bulunduğumuz tehlikenin farkına vardık. Şimdi farkında olduğumuz bu tehlikeler için bir şeyler yapma zamanıdır. Bunun için de elimizi çabuk tutmalıyız. Zira zaman akıp gidiyor. Şeytan ve nefs-i emmare hiç boş durmuyor. Bizler de farkındalığın verdiği sorumluluğu yerine getirmeliyiz.
Bu konu ile ilgili olarak, bir ağabeyimizin evlâdı ile yaşamış olduğu sorununu ‘Bir babanın gözyaşları’ yazı dizisi ile sizlerle paylaşmıştık. Amacımız, ebeveynler olarak evlâtlara yaklaşımlarda dikkat edilmesi gereken unsurları sizlere aktarmaktı. Öyle zannediyorum ki, bu amacımıza ulaştık. Fakat gençlerimiz hâlâ tehlikeli ortamların, yangınların içerisinde perişan olmaya devam ediyor. Bu yazımızda da yine Avrupa medeniyetinden gelen ve bizim kendi kültür ve medeniyetimiz içerisinde yeri olmayan, tamamıyla kültürümüzü yozlaştırma amaçlı olan ve özellikle de gençlerin manevî duygularının yıpratılmaya çalışıldığı maalesef geleneksel hale getirilen ‘Sevgililer Günü’ safsatası üzerinde durmak istiyorum.
Sevgililer Günü nedir? Avrupalı bir papazın ölüm yıl dönümü. Peki, bir papazın ölümü neden bütün dünyada kutlanır olmuş ve bu güne niçin Sevgililer Günü denilmiş? İşte bu papaz, gayrimeşrû ilişkiye girerek ‘zina’ yapan gençlere sahip çıkmış ve 14 Şubat tarihinde bu sebepten dolayı öldürülmüştür. Tabî bunun için farklı rivayetler vardır. Fakat genel olarak baktığımız zaman, bu tarihte gençler kur’a usûlü ile kendilerine bir eş bularak geceyi birlikte geçirirlerdi. Bu durumu Roma İmparatoru 2. Claudius ortadan kaldırmıştır. Lâkin buna rağmen Papaz Aziz Valentine bu geleneği devam ettirmeye çalışıyordu. Bunu öğrenen imparator ise papazı hapsederek öldürtmüştür. Ve bu tarihten itibaren de bu gün Sevgililer Günü olarak kutlanılmaya başlanmıştır.
Allah aşkına soruyorum, yahu zina yapan kişileri korumak ne zamandan beridir sevenleri korumak olmuştur? Seven insan, neden gayrimeşrû bir ilişkiye ihtiyaç duysun? Aşk, sevgi, muhabbet bunun neresinde? Özellikle de bizim kendi kültür ve medeniyetimizde asla yeri olmayan bir Avrupa geleneğini bizler niçin kutlama gereği duyuyoruz? Bugün gençlerimize sorsak, “Sevgililer Günü nedir?” diye, emin olun çoğu tarihçesini dahi bilmez. Bilmediği bir şeyi körü körüne kutlamaya çalışanlarda ancak bizim toplumumuz olur.
Bizim geleneklerimizde, kültürümüzde ve medeniyetimizde ‘Sevgili’ bir gün için değil, bir ömür için sevilir ve değerlidir. Bizim inancımız, dinimiz de zaten bunu emretmektedir.
Gençler! Unutmayınız ki, bir günlük sevgiyle doyan kalp değil, nefistir. Nefiste doymaz, ama seni harama götürdükten sonra seni yarı yolda bırakır. Sevgiden, muhabbetten, helâlden mahrum kalmamak istersen, kalbinin ve vicdanının sesini dinle ve seni sırat-ı müstakîmden ayırmayacak olan dininin emirlerine göre yaşa. Ancak bu şekilde gerçek bir sevgiyi, aşkı, muhabbeti bulabilir ve yaşayabilirsin. Asrın Bediî’si, Bediüzzaman Hazretlerinin şu sözü kulağına küpe olsun ve aklından hiç çıkmasın, “Helâl dairesi keyfe kâfidir.”
NURULLAH ÇETİN
[email protected]