Acaba bu cinayete ‘kadın cinayeti’ olarak mı bakmak lâzım yoksa bizatihi ‘cinayet’ olarak mı? İsimler, şehirler ve bahaneler değişse de ortada insanlığın katledildiği bir vahşet, bir hadise var.

Kırıkkale’de işlenen cinayetin vicdanları yaralaması, ağır yaralı annenin “Ölmek istemiyorum” ve gözleri önünde annesi bıçaklanan kızının “Anne ölme” dediği videonun sosyal medyada bir anda yayılması oldu.  Hakikaten büyük bir acı, hakikaten büyük bir dram. Hadisenin devamında sosyal medyada yapılan  tartışmalar ya da siyasetçilerin açıklamaları acaba bu ve benzeri insanlığın katledildiği cinayetleri ne ölçüde önleyebilecek? Adaletin hızlı ve âdil bir şekilde işlemediği çeşitli defalar görülmüştü. Bu defa farklı bir netice çıkar mı?

Ne olursa olsun bu mesele hafife alınabilecek, ötelenebilecek, ertelenebilecek bir mesele değildir. Türkiye’yi idare edenler uzun dönemli düşünerek bu ve benzeri çirkin cinayetleri sona erdirecek adımlar atmalı. Bu meselenin kolay bir mesele olmadığını, belki yüz, belki ‘bin düşünen adam’ın taşın altına elini koyması gerektiğini görmek durumundayız. Bu cinayetlerin en nihayetinde bir netice olduğunu görmeden acaba kalıcı çareler üretilebilir mi? Mutlaka hukukî tedbirler alınmalı, ama bu tedbirler sosyal çalışmalarla ve tabiî ki eğitimle desteklenmeden netice verir mi? 

Her şeyi baştan düşünmek durumundayız. Konuşulan dilden, okul kitaplarından, televizyon ve medyanın tavrından, dizilerden, filmlerden velhasıl her noktadan hadisenin iyi incelenmesi ve değerlendirilmesi gerekir. Son zamanlarda yürürlüğe giren kanun ve yönetmelikler de ayrıca incelenmeli. Bu kanunlar arzu edildiği şekliyle kadınları koruyabildi mi?

Önümüzde büyük bir aile ve eğitim meselesi duruyor. Aile yıkılınca cemiyetin ayakta durması mümkün olabilir mi? Her fırsatta “Aileye sahip çıkalım” diyenler gerektiği gibi dikkate alındı mı? Bu çirkin cinayetlerin çoğunlukla yıkılan ve dağılan ailelerde meydana gelmiş olması da ayrıca göz önüne alınmalı. Aileyi sağlam tutabilirsek muhtemeldir ki böyle çirkin cinayetlere yol açılmamış olur. 

Tabiî ki ‘aileyi sağlam tutmak’ sadece sözle mümkün olmaz. Öncelikle aile birliğini sarsan sebepleri ortadan kaldırmak gerekir. Bugünkü haliyle televizyon, medya ve tabiî ki ‘sanal âlem’ en büyük ‘aile düşmanı’ haline gelmiştir. Bu mecraların bir de bu bakımdan ele alınmasında fayda vardır.

Kamuoyundaki tartışmalara bakıldığında problemin temeline inilmediği akla geliyor ki bundan Türkiye’nin fayda görmesi mümkün değil. Bir milyon kişi bu cinayeti kınasa ama benzer cinayetlere yol vermeyecek çalışmalar yapılmasa bir netice alınabilir mi?

Medyanın bu çirkin cinayetler karşısında daha aklı selim, daha çare arayan, daha isabetli bir tavır takınılması beklenir. Kadınların istismarına yol açacak her işten, her adımdan, her haberden uzak durmak gerekir. Maalesef günümüz medyasının bunu yapabildiğini söylemek kolay değil.

Elbette bu hususta ilahiyatçılara da büyük görev düşüyor. Diyanet İşleri Başkanlığı başta olmak üzere ilahiyat fakülteleri ve bu hususta faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları da cemiyeti ikna edebilen  ‘çare’leri ortaya koymak durumundadır.

En az siyasetçiler kadar ilahiyatçılara da iş düşüyor. Selim bir akılla hareket edilirse bu çirkin cinayetleri önlemek mümkün olur inşallah.