Essex Üniversitesi Sosyoloji Bölümü Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ayşe Güveli de, Avrupa ülkelerinin siyasetinde Müslümanlar temsil edilmiyor olmasını, bu ülkelerde yaşayan Müslümanların marjinalleşmesine sebep olduğu şeklinde bir değerlendirme yapmış.

“İslamofobi”nin neden yükseldiği ve nasıl önleneceği konusunun siyasî bir mesele olduğuna işaret eden Prof. Dr. Güveli’nin Türkiye’nin AB’ye üye olmasını çare olarak göstermesi önemli. Hollanda’da büyümüş, 16 yıldır da Londra’da yaşıyan ve 2006’dan bu yana toplumsal eşitsizlik, göç ve din üzerine araştırmalar yapan Prof. Dr. Ayşe Güveli’nin tesbitleri şöyle:

*(Paris’teki saldırı Avrupa’yı nasıl etkileyecek?) Bu saldırı, Müslümanlarla Müslüman olmayanlar arasındaki ilişkiyi ve güveni çok kötü etkileyecek. (...) Bu saldırı, Müslümanların hayatlarını zorlaştıracaktır kesinlikle. (...) Saldırısının Avrupa dışında yansıması nasıl olur belli değil. Bunu zaman gösterecek. Avrupa ve Amerika’nın ‘teröre karşı savaş’ politikası daha kati hale gelebilir bir süre. Bence ‘teröre karşı savaş’ politikalarının ciddî bir şekilde gözden geçirilmesi gerekiyor. 

*(AB’de yükselen İslamofobi için Türkiye panzehir olur mu?) Bence Türkiye’yi Avrupa Birliğine almak, bu terör saldırılarını önlemek için iyi bir politika olur. Çünkü Avrupa’da milyonlarca Müslüman yaşıyor, ancak ne Avrupa Birliğinin politik organlarında, ne de Avrupa ülkelerinin siyasetinde Müslümanlar temsil edilmiyor. Avrupa’da Avrupa ülkelerinde yaşayan Müslümanların temsil edilmemesi, Müslüman kökenli bazı gençlerin marjinalleşmesine neden oluyor. 

*(İslamofobinin ateşi nasıl düşürülecek?) Müslümanlara karşı önyargıları artacaktır. (..) Bir de tabi, hükümetler açıklamalarında İslâmî, terör eylemlerinden ayırabilirler. Bu çok iyi bir şeydir. Ancak iç politikalarında Müslümanların birçoğunu ilgilendiren engelleyici politikalar ve önergeler gündeme getirirlerse, bu konuşmaları bir işe yaramayacaktır. (...) Bu olayları ve saldırıları doğru okumamız lâzım. Aksi halde doğru önlemler alınamaz.

*Avrupa’da göçmen nüfusun ve onların çocuklarının ve torunlarının toplumsal entegrasyonu her ülkede farklılıklar gösteriyor. Batı Avrupa’da bir çok ülke var ve her birinin toplumsal ve kurumsal yapıları farklı, entegrasyon politikaları da farklı. Bir ülke bir alanda başarılı ise, başka bir alanda başarısız olabiliyor. Meselâ, Avrupa’daki Türklerin birçoğu benzer göç geçmişine sahip ancak Hollanda’daki ve Fransa’daki Türkler Almanya’daki Türklerden daha yüksek eğitimli. Fransa ve Hollanda’daki Türklerin daha zeki olduklarından değil tabiî ki bu, Almanya’daki eğitim sisteminin daha erken yaşlarda öğrencilerin akademik geleceklerini belirlemesinden kaynaklanıyor. (Konuşan: Fadime Özkan, 19 Ocak 2015)

Türkiye’yi idare edenler AB üyeliği yolundaki gayretleri yavaşlatmış ve hatta durdurmuş haldeler. Ama görülüyor ki haklı olarak çok şikâyet ettiğimiz “İslamofobi/İslâm korkusu”na karşı da Türkiye’nin AB’ye üye olması çare olarak tavsiye ediliyor. Avrupa’da doğmuş, orada yaşamış ve Türkiye’yi de tanıyan bir isim de bunu ifade ediyorsa dikkate almak gerekmez mi?

Milyonlarca Müslümanın yaşadığı Avrupa’da, karar mercilerinde temsilciler olmaması da ayrı bir dert. Başa dönersek, işçilerimizi/ gurbetçileri ‘döviz kapısı’ olarak görmenin faturasını da ödemiş olmuyor muyuz? İlk işçi ile beraber bu günleri düşünüp politikalar geliştirebilmiş olsaydık böyle mi olurdu? 

İçeride, milletle barışamayan bir sistemin gurbetçilerle barışık olmasını beklemek hayal tabiî...