Sağlığa ve hayata hizmet eden bütün fedakârlara armağandır. İnsan sağlığına hizmet etmenin dayanılmaz zorluklarına katlanılarak, fedakârca harcanan emek ve enerjinin değeri yeterince bilinmediği halde, artan bir sevgi ve heyecanla sürdürülmektedir.
Bu hızlı tempo devam ederken, kendi fizyolojik, ruhsal ve manevî ihtiyaçlarını göz ardı edip, erteleyerek özel yaşam problemleri dahi unutulabiliyor. Son derece değerli olan bu hizmetler yapılırken, hayata hizmet edenler, manevî uyanışlarını hazırlayacak düşüncelere zaman ayıramamaktadırlar. Halbuki insan organizmasının anatomik yapısı ve fizyolojik faaliyetler zinciri, insanı hayrette bırakacak mucizeleri, dikkatle bakan gözlerin önüne serilmiştir. Bu bakış açısıyla değerlendirildiğinde, sağlığa hizmet etmenin ve mucizevî insan organizmasındaki İlâhî sanatın değeri daha net anlaşılarak, manevî uyanış ve huzurun devamı sağlanmış olacaktır. Böylece sağlık çalışanları, içinde yaşadıkları gerilim ve stres ortamında, kendi iç dünyalarındaki sıkıntıları teşhis edebilen bahtiyarlar topluluğuna katılabileceklerdir.
İnsanın yaradılışındaki muhteşem mucize-i sanatı, bilerek ve yaşayarak gözlemleme imkânına sahip olan tıp çalışanları, varlık aleminin en değerli hazinesi olan hayata hizmet ettiklerinden, görevlerin en üstünü ile mutluluğun kaynağına ulaşabileceklerdir. Burada unutulmaması gereken en önemli nokta, geçici dünya hayatının zorlu imtihanı ve yorucu hizmetlerinin mükafatının cömertçe verileceği ebedî ahiret hayatının merkeze alınarak, yaşam tarzının buna göre düzenlenmesidir.
Bediüzzaman Hazretleri (ra), bir doktora yazdığı cevabî mektupta, Risale-i Nur’ları derin bir bağlılıkla ve dikkatli okumak ile ulaştığı ruhî uyanışın sonunda, kendi hastalığını teşhis edebilen bahtiyâr doktor olarak selâmlıyor. Bediüzzaman Hazretleri, doktorun manevî-ruhî uyanışına derin memnuniyet hissettiğinden, mektup aracılığıyla derin, anlamlı ve ufuk açan bir sohbet yapmışlardır. Özellikle tıp ilminin ve sağlık çalışanlarının, bu güzel ifadelerle övülmesi, sahadaki çalışmalara motivasyon kazandıracaktır: “Biliniz ki: mevcudat içinde en kıymettar hayattır ve vazifeler içinde en kıymettar hayata hizmettir ve hidemat-ı hayatiye (hayata ait vazifeler) içinde en kıymettar, hayat-ı faniyenin hayat-ı bakiyeye inkılâp (değişim) etmesi için sa’y (gayret etme) etmektir.” (1)
Mektubun devam eden kısımlarında, geçici dünya hayatının değeri ve önemi, sonsuz ahiret hayatına çekirdek, kaynak ve başlangıç olması yönündendir. Yoksa ebedî hayatı zehirleyecek ve bozacak bir yaşam tarzıyla, geçici dünya hayatını esas hedef edinmek, şimşek çakmasıyla görülen çok kısa bir ışık görüntüsünü, hiç batmayacak, ebedî bir güneşe tercih etmek gibi bir delilik olacaktır. Bu açıdan değerlendirildiğinde, gerçek anlamda herkesten daha çok hasta olup, sağlıklı görünümünde olayları maddeci bakış açısıyla değerlendiren doktorlardır. Eğer hekimlik sanatının bilgilerini, Kur’an’ın temiz ve yüce eczahanesinin hayat kurtaran manevî ilaçlarıyla bir arada değerlendirebilirlerse, hem kendi hastalıklarını, hem insanlık aleminin sıkıntı ve yaralarını tedavi edebileceklerdir. Olaylara iman penceresinden bakarak, değerlendiren bir doktorun manevî uyanışı, kendi manevî yaralarına bir merhem olacağı gibi, başka doktorların manevî sıkıntılarına da, ilaç olabilecektir.
SAĞLICAKLA KALIN.
Dipnotlar:
1) Bediüzzaman Said Nursî, Tarihçe-i Hayat, s.328 Yeni Asya Neşriyat 2007