RÖPORTAJ - MEHMET AYNACI
Fotoğraf: KAMURAN YÜKSEL - Yeni Asya

Yeni Asya gazetemizin bu özel sayısında röportaj konuğumuz Yusuf Nurlan abi, eski adıyla Artur Thomas. Kendisi yaklaşık 20 yıl önce Müslüman olmuş ve hayatını bu şekilde sürdürmekte. 

Yusuf Nurlan Ağabey, bize İslamiyete geçiş dönemini anlatır mısın? Nasıl oldu da dinini değiştirme kararı aldın?

“Yaklaşık 20 yıl önce kendimce bu kararı aldım. İnançlı Hıristiyan bir ailenin çocuğuyum. Evimizde ve çevremizde başka dinler hakkında hiç konular geçmezdi, ta ki doğuda Berlin duvarının yıkılmasıyla birlikte bizim Almanya’ya geldiğimiz zamana kadar.  

Her dinden ve ırktan olan, karışık bir sınıfa geldim. Benim için her şey çok yeni ve alışmam gereken bir durumdu, çünkü evimizde ‘kara kafalar’ olarak adlandırılan farklı bir insan kitlesiyle tanışmaya başlamıştım. 

18 yaşındaydım ve aslında dünyada çok yaygın olan İslam dini hakkında hiçbir şey duymamıştım. 

Arkadaşlar ile muhabbet ederken Peygamber Efendimiz’in (asm) ismi geçti ve ben kim olduğunu sordum, çünkü ilk defa duymuştum ismini. 

O yaşıma kadar Hıristiyanlık dinini elimizden geldiği kadar yaşamaya çalışmıştık, fakat daha çok taklidî olarak. Yaşım ilerledikçe içimdeki bir boşluk olduğunu daha çok hissetmeye başladım. O aralar belirli bir arayış içerisindeydim. 

Belirli sorularıma artık tatmin edici cevaplar alamıyordum, çünkü çoğu zaman bilgisizlikten. 

Arkadaşlarım ile muhabbet ettikçe daha da merağım arttı. Özellikle ‘başka bir Peygamber daha var, son Peygamber’ cümlesi geçtiğinde, resmen içimde bir hareketlenme başladı ve ben bu dini daha yakından tanımak istiyorum deyip, sonunda İslamiyete geçme kararı aldım.” 

İnançlı ve özellikle ön yargılı bir Hıristiyan, dinine bağlı bir ailede bu adım çok büyük bir adım olmuş. Peki, özellikle ailenin ve yakın çevrenin bu kararına tepkisi nasıl oldu? Ne tür zorluklar ile karşılaştın?

“İslamiyet’e geçiş kararım çok kolay oldu, çünkü hem kalben hem de aklen ikna olmuştum, hayatımdaki tek eksiğin bu olduğuna kanaat getirdiğim için. Fakat bunu aileme kabul ettirmek başta çok kolay olmadı. 

Evde otoriter bir baba figürü mevcuttu ve seni artık ‘eskisi’ gibi görmüyor, sanki farklı birisi olmuş gibi görüyordu, halbuki değişen sırf dinim ve ismim olmuştu. 

Özellikle ailem için alıştıkları o kalıptan çıkmak çok zordu. Gözlerinde sanki suçlu gibiydim, ailemden çıkmış gibi. ‘Böyle bir şeyi nasıl yaparsın? Senin beynini yıkamışlar’ gibi cümleler duyuyordum onlardan. 

Zorluklara gelince, ilk zamanlar namazlarımı gizlice kılıp verdiğim karara desteksiz devam ediyordum. Aile içi iletişimimiz de eskisi gibi değildi. 

‘Namazını ve ibadetini büyük anne ve baban geldiğinde onların yanında yapmayacaksın’ gibi tepkilerle karşılaştım. 

Bu zorlu döneminde sana yeni dinin olan İslam inancı nasıl yardımcı oldu?

“İslamiyette ve genel öğrendiklerimde bunun bir imtihan olduğunu biliyor, her şeye sabır etmem gerektiğini ve inşallah yakın zamanda her şeyin normalleşeceğine inanmak içime bir nevi su serpiyordu. 

Seçmiş olduğum yolun doğru olduğunu biliyordum ve sabır etmeye devam ediyordum. 

Hiç kolay bir dönem olmamış senin için. Peki, hiç vermiş olduğun karardan pişmanlık duydun mu? Hatta ve hatta tekrardan dinini değiştirmeyi düşündün mü?

Hayır, zor olsa da hiç pişman olmadım. Çünkü ne kadar eleştiri gelirse gelsin, doğru yolda olduğumu biliyordum. 

Elhamdulillah, bu çok güzel. Rabbim sana o an dayanma gücü vermiş, hem de başkalarına bir örnek olmak için örnek bir davranış. İslamiyet’e geçtikten sonra Risaleler ile de tanıştın. O tanışma nasıl ve kimin sayesinde oldu? İslamiyete ilk geçtiğin dönemlerde mi yoksa daha sonra mı oldu?” 

Evet, Risale-i Nur eserleri, tam bir elmas gibi. Maalesef tanışmam çok geç oldu. Bir arkadaşım vesilesiyle bir gün Risale-i Nur eserlerinin okunduğu medreseye gittik. Kendisi dersleri çok takip etmese de, İslamiyete geçtiğimi bildiği için ‘Aslında tam senlik, sorulara çok güzel cevap veriliyor. Gitmek istemez misin?’ diye sordu. 

İslama geçmiş olsam da hem olgun değildim hem de çok bilgi eksikliğim vardı. Belirli bir olgunluğa ulaştığım 30’lu yaşlarımda Risaleler ile tanışmam imanımı kuvvetlendirdi ve kafamı kurcalayan soruları çözmeme ve etrafımda sorulan sorulara cevap vermeme çok yardımcı oldu ve olmaya devam ediyor. Kur’an’ı ve İslamiyeti daha iyi anlamam için çok yardımcı oldu.

Üstad Bediüzzaman’ın “Risalelere ekmek ve su gibi ihtiyaç var” dediği cümleye ne kadar da uyuyor. Şu an evlisin ve 3 çocuğun var. Eşin başörtülü. Hıristiyanlığa bir benzerliği var, sonuçta rahibeler de başörtülü. Ailenin bu konudaki tepkisi nasıl oldu?” 

“Elhamdülillah bu konuda pek zorluk çekmedim. En zor zamanları ilk geçiş dönemimde yaşadım diyebiliriz. Tam tersi eşimi çok sevdiler ve kabul etmeleri hiç zor olmadı. Güzel bir etkisi oldu hatta. Ev içerisinde zamanında ‘tabu’ konusu olan İslamiyet konuşulmaya başladı. Kendileri henüz İslamiyete geçmiş olmasa da, karşılıklı saygı ve sevgi dönemlerimiz devam ediyor. Allah’tan ümit kesilmez, belki bir gün onlar da benim aldığım kararı alırlar.” 

İnşallah... Dediğin gibi Allah’tan ümit kesilmez. Bir sorum daha var. Gayr-ı Müslimler ile iletişim konusu hakkında ne düşünüyorsun? İki dine de mensuptun ve iletişim kurma imkânın oldu. Bize son olarak bu konu hakkında ne diyebilirsin?

Evet, bu hiç de kolay bir soru değil. İnançlı insanlar ile bu çok zor değil, çünkü çok benzer yönlerimiz var. Mesela kendim ile örnek vereyim. Kilisede dua sonunda ‘amen’ derdik. İslamiyette’de ‘amin’ diyoruz. Sanki iki kardeş gibi. 

İnanmayanlar ile bu konular çok zor, fakat onlarla da özellikle insanî değerler hakkında konuşulup, belki akıllarında bir soru işareti bırakabiliriz. 

Allah razı olsun ağabey. Bizim için zaman ayırdın ve enteresan şeyler paylaştın. Rabbim muhafaza eylesin ve sayımızı arttırsın…Amin..”