Geçtiğimiz yüzyılda Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri tarafından telif edilen Risale-i Nur’lar, Kur’ân tefsiri olarak hayatımızın tüm yönlerine ışık tutmaktadır. İman-İslâmiyet, ibadetler, aile içi münasebetler, hastalıklar, musibetler, toplumsal ilişkiler, yönetme ve yürütme sanatına dair Kur’ânî çıkarımlar vs. bu temel yönlerden bazıları. Bu husus Risale-i Nurlar’ın bir Kur’ân tefsiri olmasından kaynaklanmaktadır. Ferdî ve toplumsal mânada bin beş yüz senedir insanlığı tenvir eden ve mu'cizeliği ispatlanmış yegâne eser Kur’ân-ı Kerîm'dir. Bu sebeple Risale-i Nurlar için Kur’ân’ın asrımıza bakan yönlerini elle tutulur, gözle görülür derecede açıklıkta sunmasıyla, saadete ve sürûra ulaştıracak kapının anahtarları hükmünde olduğu yorumu rahatlıkla yapılabilir. 

Risale-i Nurlardaki Kur’ânî prensiplerin pratiğe dönüşerek cisimleşmesiyle ise “Nur Talebeleri” tezahür etmişlerdir. Dolayısıyla manevî kıymeti ölçülemeyecek kadar yüksek olan bu ünvana sahip olanlar, Kur’ân’ın asrımıza bakan imanî ve içtimaî prensiplerini pratikte uygulayan ve yaşayan kimselerdir. Fevkalâde yüksek bir takva, ihlâs, sebat ve metanet göstermeleri gereken bu unvandaki kimseler, dünyanın gidişatına tesir edecek faaliyetleri göstermişler ve göstermektedirler.

Zübeyrî çizgi denilen ifade ise, Kur’ân’ın asrımıza bakan imanî ve içtimaî prensiplerinin cisimleşmiş hâlinin beliğ bir ifadesidir. Zübeyir Gündüzalp Ağabeyin yaşantısı dikkate değer olmakla birlikte bizzat kendisini tanıyanların da yakından şahitlik ettikleri üzere onun ihlâsta, uhuvvette, sadâkatte, metanette örnek bir “Nur Talebesi” olduğu açıkça görülmektedir.  Risale-i Nurları bir bütün olarak tüm eserleriyle birlikte özümsemek, ona, şuna, buna değil kendi nefsine hitap ederek okumak, okuduklarını tekrar okumak, ne okuduğunu okumak, yine okumak, nihayetinde de bunları hayatında yaşayarak, sözleriyle, ifadeleriyle değil, yaşamıyla örnek teşkil etmek onun başlıca hususiyeti.  Bu doğrultuda Zübeyrî çizgi olarak ifade edilen bu mana Kur’ân’dan süzülerek gelen Risale-i Nurların sadece imanî veya sadece içtimaî yönlerini değil, imanî ve içtimaî tüm yönlerini bir bütün olarak yaşamayı gerektirmektedir. Dolayısıyla Zübeyrî çizgi ifadesi bir şahıs veya şahsın ön plana çıkartılması değil, bir prensibi zihinlerde canlandırmak gâyesidir.

Şahsı nazarlara vererek şahıs endeksli bir hizmet metodu oluşturmak Risale-i Nur mesleğinin esasına zıt olması sebebiyle bu ifadedeki amaç, Zübeyir Gündüzalp’in benliğinden vazgeçerek hizmete adanmışlığını zihinlerde tasavvur ettirmektir. Dolayısıyla bu tâbiri kullanırken şahıs eksenli yaklaşımlardan da uzak olunduğu nazarlara hatırlatılması gereken bir husustur. Bu anlayış, imanî yönleri yaşayıp nazara verirken toplumu çürüten, can damarını kesen, kutuplaştıran, Kur’ân’ın emri olan adaletten uzaklaşarak maddî-manevî zulümlere sebep olan anlayışlarla mücadeleyi elden bırakmamayı, yine aynı şekilde içtimaî yönleri nazara verirken de, imanın gereği olan ihlâs, uhuvvet, muhabbet, kardeşlik, ittifak, tesanüdü elden bırakmamayı gerektirir. İşte bu dengenin adı zihinlerde kolayca tezahür edebilsin diye oluşmuş bir kavramdır Zübeyrî çizgi. Bizzat bir gazete kuruluşunda Zübeyir Gündüzalp’in gayret ve emeklerinin bulunmasıyla Yeni Asya gazetesi ve okuyucularının da bu manayı tahakkuk ettirme amacında oldukları açıktır. Bu sebeple Kur’ân’ın emri olan adalet-i mahzayı (tam adalet), toplumsal düzeni, birlik beraberlikleri savunurlar, zulümlere, haksızlıklara ses çıkarırlar, fertlerin hatası sebebiyle bütün bir topluluğa kin gütmezler, dost-düşman tefrik etmeyerek herkesi muhatap alırlar ve hakikatleri aktarırlar, bunları yaparken de ihlâs, uhuvvet, müsbet hareket düsturlarını göz önünde bulundururlar.