Fakat İslâm Yaşar’ın Yeni Asya Gazetesi’nde çıkan (Hıristiyanlar da kimliklerini ‘Cami Ayasofya’da bulacaklar) ifadesi bana yıllar yıllar önce Üstadı araştırmak için gelen bir Hıristiyan Şarkiyatçı ile yaptığımız görüşmeyi hatırlattı. Bu uzun görüşmenin detaylarını bırakarak sadece Ayasofya hakkındaki konuşmamızı söyleyeyim. 

Kendisinden şunu sordum: Ayasofya ibadethane mi olsun yoksa müze olarak mı kalsın? O, “Biz Ayasofya’yı hiçbir zaman müze olarak düşünmedik, Müslümanların ibadet mahalli olması da bizi hiç rahatsız etmedi. Çünkü herhangi bir dinin ibadet mahalli mukaddes mekân olarak bilinir ve bütün taarruzlardan beri olması lâzım gelirken Ayasofya’nın nasıl Camiden çıkarılıp müze haline getirilmesi bizim tarafımızdan da anlaşılamadı” demişti.

Hıristiyan bir şarkiyatçının görüşü böyle olursa bu görüşün aksini savunlara ne dememiz lâzım geldiğini size bırakıyorum.

Bu münasebetle Ayasofya hakkında yazdığım şiirimi takdim ediyorum:

MAHZUN AYASOFYA

Yıllarca boşuna mı bekledik?

Bayramlar gelsin diye,

Çok Bayramlar geldi geçti

Biz onları bayram bilemedik.

Bayramlar bayram olmaz ki sensiz Ayasofya

Ecdadın bize hediyesi ey Ulu mabed

Nur yüzlü hafızların okuduğu Kur’ân hani?

Hûşû içinde secde eden kullar hani?

Gözyaşlarıyla tesbih çeken diller hani?

Asırlarca Sema’ya yükselen Tevhid sedaları hani?

Semaya yükselen minarelerin niçin suskun?

Bugünkü halinden galiba bize küskün.

Tekbir alarak secde edilmeyen,

Tevhid, tesbih söylenmeyen yere

Hiç mabed denir mi? Ayasofya.

Kubbene nur yağan geceler nerde?

Okunan Kur’ân’daki heceler nerde?

Beklenen o Nurlu fecirler nerde?

Yepyeni bir çağın müjdecisi

Şanlı Sultan Fatih’in emaneti

Müjdeler beklemedeyiz artık

İstanbul fetholdu dediler, fakat

Seni hâlâ fethedemedik Ayasofya