Görünen o ki, çıkardıkları adaletsiz infaz düzenlemesi üzerinden yola devam edip, açık cezaevlerinden salıverdikleri 120 bin civarındaki kişiyi yeniden içeri almayacaklar.

“Af” deyince anladıkları bu. Gereksiz ve hukuksuz tutuklamalarla tıka basa doldurdukları cezaevlerini biraz boşaltmak. Ama masumları içeride tutmaya devam ederken, adi suçlardan ceza almış olanları bırakarak...

(O çarpık infaz yasası için en çok çaba sarf edenlerden biri olan AKP’li Cahit Özkan’ın bilâhare hiç beklemediği bir anda gözden düşüp harcandığını bu vesileyle hatırlatıp, aynı yolda yürümekte inat edenleri de benzer akıbetin beklediğini ifade etmiş olalım. Zulme alet olmak kimseye hayır getirmez. Er ya da geç bunun tokadını mutlaka yer.)

Peki, esas yapılması gereken ne?

Cevap: Hiç değilse Cumhuriyetin 100. yılını vesile kılarak, bir büyük toplumsal barış hamlesi adı altında cezaevlerini boşaltmak.

İktidarın çarpık bakışıyla bu konunun çözülemeyeceği belli olduğuna göre, bu çok önemli problemin çözümüne önayak olma vazifesi yine muhalefete, özellikle Altılı Masaya düşüyor. Bu hususta esaslı çalışmaları olan Altılı Masa partileri konuyu masaya yatırıp bu kanayan yaraya bir neşter atmalı.

Aslında darbeyle de, terörle de ilgileri olmadığı halde “terörist” yaftası vurulup zindana konulanlar açısından bir “af” söz konusu olamaz. Çünkü affı gerektiren bir suçları yok. Tam tersine onlardan af dilenmesi ve bir an önce mağduriyetlerinin giderilmesi gerekiyor.

Bunun için de bu kapsamda yapılan 15-20 Temmuz yargılamalarının tamamı bağımsız ve tarafsız yargı eliyle yenilenmeli ve istisnalar hariç bu yargılamalar tutuksuz yapılmalı. 

Altılı Masada bu davaları çok iyi inceleyip detaylarına vâkıf olan isimler ve ekipler var.

Gerekirse dışarıdan da destek alarak ortak bir çalışma yapabilir ve bu yakıcı problemin çözümüne tarihî bir katkı sağlayabilirler.

Velhasıl: Altılı Masayı bu konuda da inisiyatif almaya davet ediyoruz. İcabet ederlerse çok dua ve destek alacaklarından eminiz.