Bütün ümmetin 1444 senedir dehşetli şerrinden Allah’a sığındığı “Fitne-i âhirzamanın müddeti uzundur; biz bir faslındayız.” (Bediüzzaman; S.T. Gaybî: 145)
Osmanlı’dan günümüze kronolojik gelişmeler
1807-8: Tahttan indirilen Sultan III. Selim ile Sultan 4. Mustafa peşpeşe katledildiler.
1808: Sened-i İttifak imzalandı. Sultan II. Mahmud ve Sadrazam Alemdar Mustafa Paşa’nın iradesiyle, Rumeli ve Anadolu ayanları /yöneticileri İstanbul’da toplanarak, onlarla ilk defa olarak anayasal bazı vasıflar ihtiva eden bir anlaşma sağlandı. Ne var ki, bu hayırlı teşebbüs kâğıt üzerinde yazılı olmanın ötesine pek geçemeyerek akim kaldı. Merkezde çok şiddetli sancılanmalar yaşandı. Öyle ki, Sadrâzam Alemdar Paşa da saldırıların hedefi oldu ve Sened-i İttifak’tan iki ay kadar sonra (14 Kasım 1808) öldü, ya da öldürüldü.
1826: Yeniçeri Ocağı, “Vak’a-i Hayriye” diye isimlendirilen bir kararla 15 Haziran 1826’da Sultan II. Mahmud’un iradesiyle ortadan kaldırıldı. Binlerce asker katledildi. Bu ocağın yerine “Asakir-i Mansure-i Muhammediye” ismiyle yeni bir ordu kuruldu. Bu ordu, Sultan Mahmud’un sevgili oğlu Sultan Abdulaziz’i önce hâll, ardından katletti.
1829: Sultan II. Mahmud’un bir fermânıyla Fes ve kıyafet inkılâbı yapıldı. 3 Mart’ta ilân edilen bu fermâna “Kıyafet Nizamnâmesi” ismi verildi. Bu inkılâba direnen, yahut muhalefet eden binlerce insanın kellesi gitti.
1839: Bedirhanî destekli Nizip Bozgunu ve Reşit Paşa öncülüğündeki Tanzimat İlânı.
1843-46: Bedirhanîlerin Cizre ve çevresinde yapmış olduğu Nasturi katliâmı. (IŞİD-DEAŞ) benzeri hareketlerle.) Bedirhanîlerin Osmanlı merkezî hükümete karşı isyanı, çok kanlı bir şekilde bastırıldı. (1918’deki siyasî karakterli Kürt-Teâli hareketinin çekirdek kadrosunu, İstanbul’a yerleştirilen bu aristokrat ailenin efradı teşkil ediyor. Bir kısmı Kürtçü, bir kısmı da bilâhare Vasıf Çınar ve Cemal Kutay gibi Türkçü oldu.)
1853-56: Kırım Harbi. Kırım’ı koparan ve çok pahalıya mal olan bu savaş sonrasında, Osmanlı Devleti “Düyûn-u Umumiye” denilen ve yüz yıl süren o ağır yükün altına girmiş oldu.
1856: Islahat Fermanı. Tanzimat’ın devamı mahiyetinde olup, Hıristiyan dünyasına karşı nisbeten daha ezik bir üslûp ve ifade ile hazırlandı.
1865: “Ahrâr-ı Osmaniye” ismiyle Yeni Osmanlılar Hareketi başladı. Yakın tarihimizde, mahiyeti belki de en az bilinen ilim, fikir ve siyasî harekettir.
1868-78 yılları arasında Ahmet Cevdet Paşa başkanlığındaki ilmî bir heyet tarafından İslâmî ölçü ve düstûrlara uygun şekilde hazırlanan bir hukukî prensipler manzumesidir. (1926’daki İsviçre Medenî Kanunu’nun kabulüne kadar uygulanmaya devam etti.)
1876: Sultan Abdülaziz’in gayet elim bir şekilde gidişi, yerine önce Sultan 5. Murad, ardından Sultan II. Abdülhamid’in gelişi. (İbrahim Sûresi 1. âyetin sonundaki “Azizi’l-Hamid” tâbirinde, dehşetli âhirzamanda cereyan edeceği haber verilen bu hadiselere işaret var.)
1876-78: Darbe, intihar süslü cinayet, I. Meşrûtiyet, Kànun-i Esâsî, seçimler, Meclis’in ilk kez teşkili. Türkçü eğilimli Ahmet Vefik Paşa’nın Meclis Başkanı seçilmesi. Ve nihayet, Osmanlı tarihinde “Küçük Kıyâmet/Kıyamet-i Suğrâ” tabir edilen “93 Harbi”nin yaşanması. Kıbrıs’ın, Rumeli’nin ve Kafkasların elden gitmesi.
1908-9: Ahirzaman devrinin başlamasından yüz sene sonra zuhur eden acip hadiseler zinciri: Manastır Dağlarında ilân edilen Hürriyet İnkılâbı. II. Meşrûtiyet, 31 Mart Vak’ası, Selânik merkezli Hareket Ordusunun devlet ve hükümet darbesi. Halife-Sultan’ın devrilmesi ve Selânik’e gönderilmesi. Sıkıyönetim marifetiyle masumlara yönelik idamlara varan ağır cezalar. Fikrî ve siyasî infazlar. İttihatçıların bozulması. Türkçülük fikrinin ortalığı istilâya başlaması.
1911: Trablusgarp’ta (Libya) ve Ege Denizi’nde İtalyan Harbi. 12 Adaların elden gidişi.
1912-13: Birinci ve İkinci Balkan Harbi. 93 Harbi’nden sonraki en büyük muhaceret ve katliâmlar yaşandı.
1914-18: Birinci Dünya Harbi. 4 milyon civarında insan kaybı ile Anadolu ve Doğu Trakya dışındaki bütün toprakların elden gitmesi.
1918-23: Millî Mücadele yılları. Lozan görüşmeleri. Gizli anlaşmalar.
1924-37: Hilâfetin kaldırılması, Medreselerin kapatılması, şapka ve kıyafet inkılâbı, ve yüz bin başları götüren diğer inkılâplar: Yeni kànunlar, kumpaslar bahanesiyle yapılan dinî, fikrî ve siyasî infazlar. Harf ve ezan inkılâbı.
1937-38: Lâiklik İnkılâbı ve katliâmlı Dersim Fâciası.
1945-50: Demokrasinin filizlenmesi ve dinî-millî iki koldan başlatılan siyasî kırım ve şaşırtma teşebbüsleri.
1960-61: Kanlı darbe, insanlık dışı işkenceler, yalan kılıflı siyasî infazlar, siyaseti parçalama taktikleri.
1971: 12 Mart Muhtırası. Ordu kademesinin komutanları, Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay’ı da razı ederek Süleyman Demirel başkanlığındaki hükümete muhtıra verdi. Şayet hükümet istifa etmezse, ordunun yönetime el koyacağı açıkça deklare edildi. Ardından, 1974’e kadar ülke ara ve kara bir rejimle yönetilmeye çalışıldı.
1980: 12 Eylül Darbesi. Genelkurmay Başkanı ile kuvvet komutanlarından müteşekkil bir cunta, hükümete karşı darbe yaptı. Parlamento feshedildi. Anayasa askıya alındı. Demokrasi darbelenmiş oldu. Siyaset darmadağın edildi. Bu darbenin zararlı tortuları günümüzde de devam ediyor.