Bu havuzun içinde onlarca belki de yüzlerce değer vardır. Bu değerler, insanoğlunun genetiğine adeta ezelden kodlanmıştır.

Yaradılanı sevmek, kin tutmamak, iyi ahlâklı olmak, sadâka vermek, insana zarar vermemek ve hatta hiçbir canlıya gerekmedikçe zarar vermemek, adaletli olmak, affedici olmak, ahde vefa göstermek, cömert olmak, emanete hıyanet etmemek, iffetli, namuslu ve dürüst olmak bunlardan bazılarıdır. Bunlar ve bunlar gibi yüzlerce müsbet özellik, insanî değerler havuzunu oluşturur. Bu insanî değerlerin hiçbirine paha biçilemez, elmas gibi kıymetlidirler.

Bu manevî özellikteki insanî değerler kaybedildikçe, insanın bir madde yani bir materyal olarak kıymeti gündeme gelir. Fakat burada insanın değeri artık bir elmas gibi değildir, cama düşmüştür. Yani insanı insan yapan değerler düştükçe, insanın değerinin düşmesi de kaçınılmazdır.

Bugün Üstad Bediüzzaman’ın İkinci Avrupa olarak tarif ettiği insanî değerlerden yoksun öteki Batı’nın, dünyayı nasıl bir yangın yerine çevirdiğini görüyoruz. I. Dünya Savaşı’ndan bugüne petrol coğrafyasında sergilenen insanî değerlerle hiç ilgisi olmayan insanlık dışı oyunlar, dünyaya terör dalgası olarak geri dönüyor.

II. Avrupa’nın özenle ürettiği genetik olarak bozuk en yeni mahsulü IŞİD, bugün Avrupa’nın kalbi Paris’i vuruyor. İnsanî değerlere inanan bir insan olarak tabiî ki üzüntülüyüm. Ama üzüntüm, Ankara’da tren garının önünde veya Suriye’de iç savaşta öldürülen veyahut Bodrum’da botu battığı için boğularak vefat eden bir bebek için duyduğum üzüntüden fazla değil ve olmamalı da zaten. II. Avrupa’nın zehirli şırıngayla I. Avrupa’ya unutturduğu tam olarak da bu. Terör kendilerini vurunca “artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak”, ama diğer mazlûmları vurunca “pardon orada biri mi vardı”. 

Batı toplumu, dünyanın öteki bölgelerinde PKK ve IŞİD gibi terör örgütlerinin katlettiği diğer mazlûm ve masum insanlar için acaba bugüne kadar ne hissetti? Koca bir hiç. Paris’teki terör saldırısından sonra Fransız savaş uçakları Rakka’yı vurdu. Savaş uçaklarının bombaları IŞİD teröristi ile masum halkı ayırabildi mi? Yalnızca o gün orada kaç sivil vefat etti bunu hiç düşündük mü acaba? Suriye’de, her gün başka bir Batılı ülkenin savaş uçaklarının yaptığı hava bombardımanlarında ölen çocukların da bir anne babası var değil mi? 2003 ABD işgalinden sonra Irak’ta 1.200.000 insan, Suriye’deki iç savaşta bu güne kadar 200.000 insan, PKK teröründe 30.000 insanımız öldü. Paris’te ise en fazla 200. Fransa’da değil ikiyüz bin insan, ikiyüz bin kedi ölse, dünya ayağa kalkardı. 

İnsanî değerler kaybedildiğinde, insanların canının değeri de “can pazarı”na düşer. Bu can pazarında, bir insanın değeri kaç paradır, bir Suriyelinin değeri, insan cinsinden kaç Fransız ediyor düşündünüz mü hiç?

Ben bir kaba hesap yaptım. Bir Irak’lının canı 0,00015 insan canı, bir Suriye’linin canı 0,001 insan canı, bir Türkiye’linin canı 0,02 insan canı, bir Fransız canı “1” insan canı ediyor öyle mi? Bugün Paris için ağlayanlar, Bağdat ve Şam için neden ağlamıyorlar? Neden acılar eşit değil? 

Dünya, milletlere göre değişen insan değerinden, insanî değerlere geri dönmedikçe huzur nasıl bulabilecek.