Ali Ağabey, İzmir Çamdibi’nin en eski Yeni Asya Risale-i Nur talebelerindendi. Davasına sık sıkıya bağlıydı. Bediüzzaman Hazretleri ve davası uğrunda canını verecek kadar seviyordu. Ne Bediüzzaman’a, ne de onun hizmetine ve davasına olan muhabbeti bir gün azalmadı.

Son birkaç senedir rahatsızdı. Hastalığı rahat yürümesine pek imkân vermiyordu. Ona rağmen derslere katılmaya devam ediyordu. Bu hali ile herkes için şevk unsuru olmuştu. Bir gün ona  “Ağabey, emr-i hak vaki olana kadar seni ben derslere götüreceğim” dedim. Gerçekten de öyle oldu.

Siyasette ise Demokrat Partisiz bir siyasetin memlekete huzur getirmeyeceğini, sıkıntıları çözemeyeceğini söylerdi sık sık. Adnan Menderes ve Süleyman Demirel’e muhabbet duyardı.

Risale-i Nur ve Demokratların bu ülkenin tek çıkış yolu olduğu fikrine öylesine sadakatle bağlıydı ki, hizmeti tanıdığım 1984 yılından bugüne kadar bir kere olsun bu düşünceye aykırı bir söz ve fiiline rast gelmemiştim.

İttihad ile başlayıp Yeni Asya gazetesi ile süren “gazete sevdası” da buradan ileri geliyordu. Çünkü bu gazeteleri fikirlerin naşir-i efkârı olarak görüyordu. Bu yüzden ilk sayısından itibaren -vefatına kadar bir kere bile olsun aksatmadan- Yeni Asya'yı okumaya devam etmişti.

Hatta 1992 yılında “Yeni Asya Çamdibi temsilciliğinin resmiyetteki sorumluluğunu siz mi alsanız?” diye sorduğumuzda kendisi tereddütsüz bir şekilde derhal işlemlerin başlatılmasını söyledi. 2004 yılına kadar da bu böyle devam etti.

Bugün de biri kendisi diğeri oğlu için olmak üzere kapısına her gün iki gazete bırakılıyor.

Her bir evlâdını, kendisi gibi hizmetleri sahiplenen ve dava şuuruna sahip Nur Talebesi olarak yetiştirdi. Bugüne kadar Ali Ergün Ağabeyin yaptığı hizmetleri, bugün pırıl pırıl yetiştirdiği evlatları sürdürüyor. İnşallah bundan sonra da devam edecekler.

Ali Ergün Ağabey ile irtibatımız hastalığının ağırlaştığı son bir yıla kadar sürdü. Sağlığı derslere gelmeye el vermediğinde biz ağabey ve kardeşlerle kendisini ziyarete gittik. Çokça dua ettik ve dua aldık. Tâ ki yoğun bakıma kadar.

Son olarak bir notu da sizlerle paylaşmak isterim. Bu yazıyı Ali Ergün Ağabeyin vasiyet olarak kabul ettiğim bir sözünün gereği olarak kaleme aldım. Kendisi “Ben vefat edersem taziye yazımı sen kaleme alırsın” demişti. Bir sabah namazı telefonu elime aldığımda öğrendiğim vefatı sonrası bu emri bu yazıyla yerine getirmiş olmayı ümit ediyorum.

Allah kendisinden ebeden razı olsun. Resûl-i Ekrem (asm) ve Üstad Bediüzzaman Said Nursî'ye (rh)  komşu eylesin. Bizleri de onların yolunda berdevam eylesin, bu davada muhafaza etsin.