Ramazan-ı Şerif geldi, bütün gönülleri, ruhları, hisleri, mekânları şenlendirdi.

Kâinat, hayat, zaman, gönüller ve mekânlar bu en şerefli misafirle baştan başa rahmete gark oldu.  

Kâinatın rahmet hazinesi, İslâmî şeâirlerin en parlak ve muhteşem şeref madalyası olan mübarek şehr-i Ramazanı doya doya yaşamaya çalışıyoruz elhamdülillah.

Her yanı rahmet ve bereketlerle dolu. Kur’ân kıraatı ve mukabeleleriyle, sahuru, iftarı, teravihi, salâvatı, dâveti, ikramlarıyla Cenâb-ı Hakkın coşan rahmet tecellilerine muhatap oluyoruz. 

Faydaları, hikmetleri üzerine yazılacaklarda kalemler ve diller aciz ve çok uzak kalır.

Bu mübarek günlerin rahmet ve bereketiyle Müslümanların ruhlarında, kalblerinde, hislerinde yaşanan manevî değişim bütün kâinatı kuşatıp bir sinerji fişeğini ateşliyor. Bu öyle bir duygu ki; ecnebi diyarını ve inanca mesafeli kafa ve gönülleri de çekim sahasına alıyor. Batı dünyasında ilk önce Beyaz Saray ve Pentagon’da başlayıp geleneksel hale gelen “Ezan, İftar” programları son yıllarda, bütün Avrupa ve Batı dünyasında yaygınlaşıyor. İmandan nasibi olmayanlara Rabbimizin hikmet ve rahmetinin ulaşıp hidayet yolları nasip etmesini niyaz ediyoruz inşaallah.   

İslâm coğrafyasının bu mübarek günler hürmetine değişmesini, Cenâb-ı Hakk’ın muhtaç gönüllere rahmetinin ulaşmasını ve genişleyerek devam etmesini niyaz ediyoruz. 

Şu anda yine ata ocağı, doğum yerim olan Antalya’nın Gündoğmuş ilçesinde, Toros Dağlarının eteklerindeki mütevazı yayla evimde ıssız ve sakin bir ortamdayım. Günlük Kur’ân, Cevşen, Hizbü’l-Kur’ân ve şahsî Risale Nur derslerimin yanında, günlük gazetemi takip edebiliyorum. Risale-i Nur araştırma ve çalışmalarımın yanında başka kitapları da okumaya, fikir yazıları yazmaya, tefekkür etmeye çalışıyorum. 

Fakat gönül coğrafyamda iki farklı his yaşıyorum. 

Birincisi; müthiş bir keyif ve mutluluk! Bunca acizlik, kusur, noksan, hata ve günahlarıma karşı Yüce Rabbimin karşılığını veremeyecek kadar maddî-manevî bol nimetleri benim gibi bir acize ihsan etmiş olması. Tek endişem; bunların şükrünü eda edememe ihtimali ve ezikliği.

İkincisi: İçimi kemiren, bazan uykularımı kaçıran ve oldukça rahatsız eden konu ise; İslâm coğrafyasındaki kan gölü manzaralar, savaşlar, çatışmalar, vatanlarını terk eden masumlar, yaralılar ve çaresizler. Hatırlanması zor görüntü ve olumsuzluklar. Bunlara maruz kalan masum ihtiyar, kadın ve çocukların ciğer parçalayan halleri.

Bütün bu üzüntü, düşünce ve çıkmazlara karşı tesellim ise Rabbimin her şeyi en ince detaylarına kadar görüyor, biliyor, yapıyor ve adaletle ve kaderiyle muamele ve icra ediyor olması inanç ve gerçeği.

Yurdundan, vatanından edilen milyonların bu mübarek günlerde düştükleri perişan durumlara karşı duyarsız kalmak olmaz. Bu bir insanlık ayıbıdır diye düşünüyorum. Öte yandan asrın reçetesini yazan Üstadımın, Birinci Cihan Harbi sırasında ve sonrasında milletimizin dûçâr olduğu halleri yorumlarken ortaya koyduğu gerekçe ve sebeplere hak vermemek olmaz. O zaman milletin içerisindeki bazılarının; namaz, oruç, zekât konularında gösterdikleri tembellik veya ihmalkârlığın bedeli olarak dört yıl savaş meydanlarında perişan hallere dûçâr olunduğu, dağ ve derelerde mecburî talim edildiği, malların, canların zayi olduğu zihnime geliyor. Cenâb-ı Hak hepimizin hakkında hayırlısını versin. Bizleri perişan ve muhtaç hallere düşürmesin. Âmin.

Bütün gönül dostlarının Ramazan-ı Şeriflerinin Efendimizin (asm) ümmetliğine lâyık bir biçimde geçmesi dilek ve temennisiyle.