***

Nüzûl-u Kur’ân..

Kur’ân’ın parça parça, peyderpey, sanki yeniden indirilişinin simgesi..

O mânânın, hem de havanın derhâtır, tahattur edilmesi..

Dünyanın her köşesinde, çeşit çeşit âvâzları ile ân beân Kur’ân’ın tilâveti...

***

Ümmetin ayı...

Oruca duruş; sahura kalkış, iftarı bekleyiş, duâ ediş...

Kulluğa daha bir yaklaşış, emri bekleyiş...

Nefsi gemleyiş, şeytanı bağlayış...

***

Mânevî havanın temizlenişi...

İbâdete, günahlardan sakınmaya, tefekküre, zikre daha bir muvaffakıyet...

Mideyle beraber, göz kulak, dil.. bütün âzâların, kendini bir çeşit ibadetle meşgul görmesi...

***

Kalbin yumuşaması, merhamet duygularının kabarması, diğergâmlığın uyanması.

Kendi durumu ne kadar sıkıntılı olsa da, kendinden daha sıkıntılı birinin bilinmesi; bulunabilmesi...

İnsanın kendini ona yardımla mükellef bilmesi..

İnsanın insâniyeten gelişmesi, tenmiyesi…

***

Mânevî havanın değişmesi...

Uhrevî âlemlerden, insanın gönlüne, kalbine, rûhuna pencereler belirmesi...

Dünyevîliklerin, bir aylığına da olsa asgariye, en aza indirilmesi...

Konuşmaların görüşmelerin, gülüşmelerin, hem de çalışmaların...

***

Ziyaretlerin sıkılaşması, sevgilerin, beraberliklerin...

Samîmiyetlerin kucaklaşması, hâl hatır sormaların...

Hiçbir karşılık beklemeksizin yardımlaşmaların...

***

Sadece Allah rızâsının gözetilmesi...

Başka, maddî, mânevî bir menfaat, bir makam, bir rütbe istenilmemesi...

***

Biraz meleklere benzeyiş; sırf Allah için yaşayış, O’nun için oluş...

Sadece; zikir, tilâvet-i Kur’ân, tesbîh, tevhîd, hamd, tehlîl ve tefekkür gibi mânevî gıdalarla tagaddî edilmesi, sadece onlarla yetinilmesi...

Yaratılış gâyesine insanın daha bir yakınlığı, kurbiyeti...

***

Düşmanlıkların bırakılması, kızgınlıkların, kırgınlıkların unutulması...

“Dünya öyle değerli bir metâ, bir mal değil ki, üzerinde çekişmeye, nizâya, kavga edilmeye değsin!”

Hâfız-ı Şirâzî’nin ne kadar haklı olduğunun daha bir görünmesi...

***

İnsan ufkunun gelişmesi, daha yüksek, daha müteâl, hem de daha “aşkın” şeylerin istihdaf edilmesi...

***

Oruç; riyânın, gösterişin, çalım satmanın içine giremiyeceği tek ibâdet göstergesi...

***

İslâm’ın en büyük bir sembolü, Şeâir-i İslâm’ın en büyük bir edillesi...

***

İftar ve Terâvih; Rubûbiyet-i İlâhiyeye karşı ubûdiyet-i insaniyenin bir resm-i geçidi, hem de o haşmetli mukabelesi...

***

Sahur; “Muhammed Ümmeti”nin acziyetinin, zayıflığının

Hem de, onu diğer ümmetlerden ayıran “mümtâziyetinin” en beliğ gerekçesi...

***

Teheccüd; gecenin karanlığını delen o en parlak yıldız..

Hem de kabir gecesi karanlığının en aydınlık bir târık-ı kevkebi..

***

Bayram

Bir ay boyunca tutulan o mübârek savmin, o bereketli orucun bir mükâfat-ı âcilesi..

Hem de bir ücret-i muâccelesi...