Mevlânâ Celâleddin-i Rumî Hazretleri, müceddidler halkasının varislerindendi. Onun takipçileri, asırlar boyu gönüllere nakşeden düşünce ve tavsiyelerini başkalarına ulaştırdılar.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri de, hayatı boyunca yazdığı eserlerini ve dâvâsını hayatından sonra devam ettirecek olan varisleri elbette talebeleri olacaktı. Hayatta bulunduğu süre içerisinde, eserlerinde varis olarak yazdığı ısimler elbette olmuştur.

O isimlerin hepsi ebedî âleme gittiler. Üstadımızın neslen varisleri olanların yanında asıl ‘varis’ler Nur Talebeleridir.

Devlet eli ile ve iktidarın sevkiyle eserler önce Diyanet İşleri Başkanlığı’na verilmiş, yayınevleri Diyanetin izni ve rızası dairesinde eserleri basmaya başlamışlar ve Diyanet de birkaç eseri kendi yayınlarında neşretmiş, ama sonunu getirememiştir. Diyanet eserleri basmaya ara vermiş gibi görünüyor. Bu karar hangi amaç ile alındı, açıklanmamıştır. Acaba, şimdi bu dâvâ ve Üstadın eserleri kimin verasetindedir?

Bu sorunun cevabı gayet açıktır. Şimdi, Mevlânâ’nın mefkûresini kimler devam ettiriyor ve sahipleniyorsa, varisler elbette ki onlardır. Kıyamete kadar devam edecek olan bu dâvâ ve Nur Talebeleri, elbette eserlerine sahiplik eden, onun hayatının yegâne sahibi olan Nur Talebeleridir. Üstadımız bu varisliğin esaslarını ve sınıflandırmasını bizzat eserlerinde yazmış ve belirlemiştir.

Bunlar; “dost, talebe, kardeş, sahipler, varisler, naşirler, taraftarlar, hasların hasları” diye anlatılmıştır. Her Nur sevdalısı kendine burada bir yer bulmuştur. Bir denize atılan büyük bir taş misali, deniz yüzünde yayılan halkalar misali, o halkalar da yerini almışlardır.

Nur Talebesinin vasıflarını tarif ederken, “eserleri kendi telifi ve malı gibi bilip, hayatının en önemli meşgalesinin o olduğunu kabul eden” anlamında, asıl meselesi bu anlayışta olan “sahiplik ve varislik” mefkûresine sahip olan Nur Talebeleridir.

Risale-i Nura varislilik ve sahiplik; sadık, sarsılmaz, aziz, fedakâr, hamiyetli, âli cenap, metin, gayyur, ihlâslı Nur Taleberine hastır.