Muhterem, sevgili, mübarek kardeşlerim Risale-i Nur Talebelerine beyan ediyorum ki:

Risale-i Nur, nurdan bir ibrişimdir ki, kâinat ve kâinattaki mevcudatın tesbihatları onda dizilmiştir.

Risale-i Nur, âhize ve nâkile ile mücehhez bir radyo-i Kur’âniyedir ki; onun tel ve lâmbaları, âyine; tel ve bataryaları hükmündeki satırları, kelimeleri, harfleri öyle intizamkârâne ve îcazdarâne bast edilmiştir ki, yarın her ilim ve fen adamları ve her meşreb ve meslek sahipleri, ilim ve iktidarları miktarında, âlem-i gayb ve âlem-i şehadetten ve ruhaniyat âleminden ve kâinattaki cereyan eden her hâdisattan haberdar olabilir.

Risale-i Nur, mü’minlere Kur’ân’dan hedâyâ-i hidayet, kevneyn-i saadet, mazhar-ı şefaat ve feyz-i Rahman’dır.

Risale-i Nur, kâinata, baharın feyzini veren bir âb-ı hayat ve ayn-ı rahmet ve mahz-ı hakikat ve bir gülzar-ı gülistandır.

Risale-i Nur, lütf-u Yezdan, kemal-i iman, tefsir-i Kur’ân ve bereket-i ihsandır.

Risale-i Nur, kâfire hazan, münkire tufan, dalâlete düşmandır.

Risale-i Nur, bir kenz-i mahfî ve bir sandukça-i cevher ve menba-ı envardır.

Risale-i Nur, hakaik-ı Kur’ân ve mi’rac-ı imandır.

Risale-i Nur, Kur’ân ve hadisten sonra sertâc-ı evliya, sultanü’l-eser ve zübdetü’l-maânî ve atâyâ-i İlâhî ve hedâyâ-i Sübhanî ve feyyaz-ı Rahmanîdir.

Risale-i Nur, bir bahr-i hakaik ve bir sırr-ı dekaik ve kenzü’l-maarif ve bahrü’l-mekârimdir.

Risale-i Nur, hastalara şifahane-i hikmet ve mâ-i zemzem, sağlara maişet-i hakikat ve riyh-ı reyhan ve misk-i amberdir.

Risale-i Nur, mev’id-i Ahmedî (asm) ve müjde-i Haydarî (ra) ve beşaret ve teavün-ü Gavsî (ks) ve tavsiye-i Gazalî (ks) ve ihbar-ı Farukî’dir (ks).

Risale-i Nur, şems-i Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın elvan-ı seb’ası Risale-i Nur’un menşur-u hakikatinde tam tecellî ettiğinden, hem bir kitab-ı şeriat, hem bir kitab-ı dua, hem bir kitab-ı hikmet, hem bir kitab-ı ubudiyet, hem bir kitab-ı emr ü davet, hem bir kitab-ı zikir, hem bir kitab-ı fikir, hem bir kitab-ı hakikat, hem bir kitab-ı tasavvuf, hem bir kitab-ı mantık, hem bir kitab-ı ilm-i kelâm, hem bir kitab-ı ilm-i ilâhiyat, hem bir kitab-ı teşvik-i sanat, hem bir kitab-ı belâgat, hem bir kitab-ı ispat-ı vahdaniyet; muarızlarına bir kitab-ı ilzam ve iskâttır.

Emirdağ Lahikası, 59. mektup, s. 128

LÛGATÇE:

âhize: alıcı.

atâyâ-i İlâhî: Allah’ın bağışları.

bahrü’l-mekârim: kerem ve iyilikler deryası.

bast edilme: yayılma, serilme.

hedâyâ-i hidayet: hidayet hediyeleri.

îcazdarâne: veciz bir şekilde, az sözle çok mana 

ifade edercesine.

kenz-i mahfî: gizli hazine.

kevneyn-i saadet: saadetli iki dünya; iki dünya saadeti.

menba-ı envar: nurlar kaynağı.

nâkile: verici; ileten, nakleden.

ibrişim: bükülmüş ipekten iplik.

lütf-u Yezdan: her hayrın gerçek sahibi olan Allah’ın lütfu.

radyo-i Kur’âniye: Kur’ân’ın radyosu; 

Kur’ân’ın sesi, ilânatı.

riyh-ı reyhan: koku yayan rüzgâr.

sertac-ı evliya: evliyanın baş tacı.

sırr-ı dekaik: inceliklerin sırrı.

zübdetü’l-maani: manaların özü.