Mesleğimizde zaman, mekân sohbetimize mâni olamaz. Şarkta, garbda, hatta ahirette, berzahta olsa da beraberiz. Meselâ, berzahta Hafız Ali (rh), her gün manen yanımızdadır.
Aziz, Sıddık Kardeşlerim!
Evvelâ: Sizin leyâli-i aşere olan mübarek o geçmiş gecelerinizi ve kudsî bayramınızı ruh u canımızla tebrik ediyoruz. Cenab-ı Hak, rahmet ve keremiyle ve hıfz ü himayetiyle ve tevfik ve hidayetiyle, Risale-i Nur’un tab’ ve intişarına ve Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan’ın tevafuklu tab’ına sizleri muvaffak eylesin, âmin!
Saniyen: Risale-i Nur’un bir hülâsası olan Ayetü’l-Kübra ve Hizb-i Nuriye’nin bir hülâsatü’l-hülâsası hükmünde otuz üç Kelime-i Tevhid’in namaz tesbihatındaki eskiden beri okuduğum ve Risale-i Nur’un ekser hakikatleri namaz tesbihatında inkişaf etmesiyle hayalim fazla tevessü’ ederek, o otuz üç Kelime-i Tevhid, her birisini kâinatın bir tabaka-i mahlûkatının lisan-ı haliyle söylediği o kelimeyi ben o lisan ile söylüyorum gibi, o küllî lisan-ı hal, benim cüz’î lisan-ı kàlimin aynı olur. Ben, kemâl-i zevkle okuyorum. Size de suretini gönderiyorum.
Benim şüphem kalmadı ki, “Tefekkürü sâatin... (ilâ âhir)” sırrını taşıyan Hizb-i Nuriye’nin on beş dakika zarfında bu hülâsatü’l-hülâsası dahi aynı sırrı taşıyor. Arabî bilmeyenler, Âyetü’l-Kübra’nın mertebelerini güzelce anlasalar, bu Arabî parça tam anlaşılır. Arabî bilmeyen, birkaç defa ikisine baksa, tam anlayacak. Bunu ben yirmi dört saatte bir defa, ya sabah namazının tesbihatında veya başka vakitte en ziyade usandığım ve sıkıntı zamanında okuyorum. Bana ulvî bir inşirah verir, usancı izale eder. Ayetü’l-Kübra ve Hizb-i Nuriye’nin âhirinde yazılsa, münasip olur.
Manidardır ki Âyetü’l-Kübra ve Risale-i Nur’un ekser hakikatleri Ramazan’da ve tesbihatında zuhuru gibi bu Hülâsatü’l-Hülâsa aynen Ramazan’da ve tesbihatta zuhur etti.
Salisen: Bugünlerde haber aldım ki Heyet-i Vekile, benim nüfusumu Kastamonu’dan alıp Emirdağı’na nakletmeye karar vermişler. Anlaşılıyor ki, Risale-i Nur’a ve talebelerine ilişmeye bahane bulamıyorlar, yalnız ehemmiyetsiz şahsıma ehemmiyet veriyorlar, kayıdlar altına alıyorlar. Ben de size bütün kuvvetimle temin ediyorum ki, ben ruh u canımla, onların, Risale-i Nur ve talebelerine ilişmeye bedel, bana ilişmelerini iftihar ile kabul ediyorum. Güya başka yerlerde birden bana iltihak ediyorlar ve men’ine çare bulamıyorlar; fakat burada tam çare bulmuşlar zannedip böyle muamele oluyor. Siz hiç müteessir olmayınız. Benim bu vaziyetim, Risale-i Nur Şakirdlerinin fütuhatlarına bir vesiledir. İnayet-i merhamet-i İlâhiye, hakkımda ehl-i dünyanın haksızlıklarını büyük bir hayra çevirecek kanaatindeyim. Zaten mesleğimizde zaman, mekân sohbetimize mâni olamaz. Şarkta, garbda, hatta ahirette, berzahta olsa da beraberiz. Meselâ, berzahta Hafız Ali (rh), her gün manen yanımızdadır. Bu hakikate binaen, sûrî ayrılmaya, hatta ölüme ehemmiyet vermemeliyiz.
Emirdağ Lâhikası, 56. mektup, s. 124
LÛGATÇE:
berzah: Ruhların kıyamete kadar bekleyeceği, dünya ile ahiret arasındaki yer, kabir âlemi.
garb: Batı.
heyet-i vekile: Vekiller heyeti, bakanlar kurulu, kabine.
Hizb-i Nuriye: Bediüzzaman Hazretleri’nin Âyetü’l-Kübrâ’daki hakikatlerin özeti şeklinde telif ettiği, tevhide dair Arapça tefekkürî bir hizb, duâ metni.
Hülâsatü’l-Hülâsa: Özetin özeti, özün özü; Âyetü’l-Kübra’nın (Yedinci Şuâ) Arapça olarak çok kısa bir özeti olup Hizb-i Hakaikı’n-Nuriye’de (Büyük Cevşen) yer almıştır.
leyâli-i aşere: On mübarek gece.
sûrî: Görünüşte olan, şeklî.
şark: Doğu.
tab’: Basma, matbaada basılma.
tevessü’: Genişleme, yayılma.