Her varlık bizi hakikate götürmek için semadan nüzul etmiş ipler gibi takdim edilir. Hangisine tutunsanız, sizi arş-ı âlâya, hakikate götürür.

Online Risale-i Nur derslerimizden birisinde idi, ders yapan gencimizin son cümlesi, ‘Bir kitabın sayfalarında, satırları arasında gezer gibi yaşamalı hayatı.’ deyiverdi. Zaten yapılan ders de tam da öyle olmuştu.

Gerçekten gençlerin tefekkürü çok daha diri ve hayatın içinden. Öyle ya insan kitap okurken zihni canlı, aklı uyanık ise elbette çok derin tefekkür yapar.

Bir de hiçbir şey hissetmeden, bütün lâtifeler uyur vaziyette gezinmek vardır. Elbette öyle bir gezinti hiçbir şey katmaz insana. Hayatın hiçbir canlılığı dikkat çekmez. Öyleler için semanın gece vakti ışıl ışıl yıldızlarla yaldızlı olması, her an yenilenen bedeni, her dem tazelenen canlılar âlemi, batan güneş, akan nehir, hareketli bulutlar, dalda pişen elmalar, kıpır kıpır karıncalar bir anlam ifade etmez. Böyleler için ölüm başka nedir ki?

Her anı dinamik hayatta donuk kalmak insan için ne acıklı bir cezadır. Oysa, duyabilenler için ne zengin sesler topluluğudur varlık âlemi. Görebilenler için ne de çok tefekkür malzemesi vardır âlemde. Dokunmak için, sevmek için, hissetmek için ne de çok zengin bir varlık âleminin içindedir insanoğlu.

Kitabın bölümleri gibi hayatın safhaları dürülmüştür güne. Ne çok kalp atışı vardır harf harf kitap satırlarında. Girişi, gelişmesi ve sonucu ile kelime kelime, cümleler; cümle cümle paragraflar kurulur bölümlerde. Ve her şey bir bütünlüğe hizmet eder. Nokta vardır yerli yerince. Virgül vardır, çizgiler, işaretler hep anlamlıdır satır başlarında, satır sonlarında. Sahi var mı anlamı olmayan bir şey hayatta? Taş mı anlamsız, tuz mu, hava mı, su mu hangisi?

Yaşarken kendi varlığının, üzerindeki yüksek sanatın, mücevheratın farkında olmak ne güzeldir. Ve göz kapaklarının uyanınca açılması, doya doya nefes almanın, suyu kana kana, şükrede şükrede yudumlamanın tadı, kıymeti ne muhteşemdir. Gencim güzel demiş; ‘Bir kitap sayfasında yürümek gibi hayat.’