Yüreğindeki kavuşma ateşiyle kapısına kadar varmak, ama kavuşamamak.
Sonra da ‘annesine verdiği sözü yerine getirmek için’; daha yakıcı bir kavuşamamak ateşiyle; gönlü, aklı ve diğer bütün duyguları sızlaya sızlaya, ağlaya ağlaya geri dönmek.
Ve azalmayan, yok olmayan ve gün geçtikçe büyüyen ‘kavuşamamak ateşiyle’ bir hayat boyu yaşamak.
Ama, ya sonrası... 
Kavuşma yolundaki zahmeti oranında rahmet tecelli ediyor.
Hak yolunda haksızlık yok; kim, ne yolunda, ne çekiyorsa, çektiği kadar rahmete, merhamete muhatap oluyor.
***
Kavuşmak bir imtihan.
Kavuşamamak da bir imtihan.
Ama “kavuşamamak”, “kavuşmak”tan daha zor bir imtihan.
İki farklı duygu, iki farklı âlem bunlar.
Kavuşmak, ulaşmaktır, buluşmaktır.
Kavuşmak, ‘kavuşma duygu’larının kullanılmasıdır ve bir bitiştir.
Kavuşamamak, ‘kavuşamama duygu’larının kullanılmasıdır ve bitmeyen, tükenmeyen bir şeydir.
Kavuşmadığın sürece, ‘kavuşamamak duygu’ları bitmiyor, tükenmiyor.
Kavuşamamak, ‘duygu’ların beslenmesini sürdürür, büyütür, büyütür.
Kavuşamamak, ‘duygu’ları canlı tutar, yaşatır, yeşertir.
Kavuşamamak ‘duygu’ları, olgunlaştırır.
Kavuşmak da bu yoktur.
Tabiî kavuşmak da başka başka meyveler verir.
Kavuşursunuz ve ‘kavuşma’ duygularını yaşarsınız ve o duygular biter.
Kavuşamamak zamanı uzadıkça, ‘kavuşma duygu’larının derecesi yükselir.
Kavuşamamak duygusu yakıcıdır.
Kavuşmak ‘söndürücü’ iken, kavuşamamak ‘yakıcı’dır.
Kavuşamamak, bitmek tükenmek bilmeyen bir duygu hazinesidir.
Durdukça, uzadıkça değerli hale gelen, kıymeti artan bir hazinedir.
Kavuşmayı anlamlı kılan, kavuşamama zamanının aralığıdır.
Birikmiş duyguları kullanmaktır, kavuşmak.
‘Kavuşamamak duyguları’ olmasaydı, ‘kavuşmak duyguları’ anlamını yitirecekti.
***
Yollarına düşmek sevgilinin.
Peşinde koşmak günlerce.
Yorulmak, yorulmak, yorulmak.
Ve tam kavuşacakken, tam ulaşacakken, ‘tam elinden tutacakken’ birden sönüvermesi ‘yangın’ın.
Kavuşamamak, yangının devamıdır.
Kavuşmak, yangının sönmesidir.
Kavuşamamak, istemenin devam etmesi demektir.
Kavuşamamak, beklentilerin sürmesi demektir.
Kavuşamamak, beklemek, beklemek, sabırla beklemektir.
Evet, ‘kavuşmak’ güzel, ama ‘kavuşamamak’ daha bir güzel; çünkü hasret artarak devam ediyor demektir.
Kavuşmak için çıkılan yolda kavuşamıyorsa insan, hikmetler tecelli ediyor demektir.
Kavuşma duâları, kavuşamamayı netice veriyorsa; duâlar daha hayırlı olan kavuşamamaya dönüşmüş demektir.
Evet, hayır, Allah’ın seçtiğindedir.
Rab, kavuşturmayarak Rab’lığını gösteriyor.
Kavuşmak için her şey ‘tamam’ olsa da; kavuşamamak, yüce Rabb’in (cc) ‘onay’ Ben’de mesajıdır.
Kavuşamamak, kavuşma duâlarının artarak devamlılığını akla getiriyor.
Bu duygunun ateşinde yanmaya, erimeye, yok olmaya devamlılığı akla getiriyor.
Kavuşamadıkça, duyguların katsayıları, nitelikleri, değerleri artıyor.
Kavuşamamak duyguları devam ettikçe, yanma, yakılma; eğitme, eğitilme; bekleme, beklenilme devam ediyor demektir.
Kavuşamamak, kavuşma hasreti sürüyor demektir.
Kavuşamamak, ‘yanmaya devam’ demektir.
“El-aman guyem, meded hahem zi dergâh et İlâhî!”ye boyun eğmektir.