Bunlar aynı zamanda Risale-i Nur tesmiyesinin sebepleridir. Üstadın saydığı diğer sebepleri Risale-i Nur’a havale ederek; “Talebelerimden en ziyade benimle alakadar Nur ismi bulunanlardır. (Ne gariptir ki, mühim Nur şâkirtleri arasında Nurî isimli kimseye rastlanmamaktadır)” ifadelerine ve haşiyesindeki; “o zaman öyleydi, şimdi yirmi sene oldu” kısmına âcizane hasr-ı nazar edelim.

Buradan anlaşılıyor ki, “talebelerimden” kasıt, Risale-i Nur’dan evvel bizzat Bediüzzaman Hazretleri’nin şahsından ders alan kimselerdir. Bunlar içerisinde, Van’da Horhor medresesinde Üstad’dan ders alıp, yine onun kumandanlığında gönüllü savaşan ve bir çoğu şehit düşen talebeleri de var. Hayatta kalanlardan bir tanesi de Mehmed Münevver Çetin ismindeki Molla Münevverdir. Münevver ismi dahi Nur ismine taalluku var.

Mektupta parantez içerisinde geçen ifadeler, yani mühim Nur şâkirtleri arasında Nurî isimli kimsenin bulunmaması; Risale-i Nur ile alâkadar olan kimselere aittir. Risale-i Nur’ların zuhurundan sonra Bediüzzaman hazretleri, kendisini dahi bir Nur şâkirdi olarak görmüş ve diğer Nur şâkirtlerine “ben de sizin bir ders arkadaşınızım” diyerek; şahsından ders almak için gelenlere o kapının kapalı olduğunu, Risale-i Nur’ların ders makamında olduğunu söylemiştir.

Yine başka bir mektupta şu geçiyor; “Risale-i Nur tesmiyesinin dokuz sebepleri içinde yalnız birisine ilişmişler. “Nur isimli, has şakirtlerinden göremiyoruz” demişler. Haşiyede cevap verildiği gibi, şimdi de Nuri Benli ve Küreli Saatçi Nuri, Nur hizmetinde mümtazdırlar. Demek tenkit edemiyorlar, cüz’î bahanelere mecbur oluyorlar.”

Burada iliştikleri, Risale-i Nur’un şakirtlerinde Nur isimli kimseye rastlanmaması hususudur. “Haşiyede cevap verildiği gibi” ifadesiyle, daha evvel yazılan ve yukarıda da aktardığımız mektubun haşiyesine gönderme yapılıyor. “O zaman öyleydi, şimdi yirmi sene oldu” haşiyesi, artık Nur şâkirtleri içerisinde de Nurî isminde bulunan kimselerin olduğunun izahıdır. Nurî Benli ve Küreli Saatçi Nurî buna örnektir. 

Görüldüğü gibi bu kimselerin isimleri kast-ı mahsusa ile Nur ismiyle irtibatlandırılmamış; yine bir tevafuk söz konusudur. Risale-i Nur tesmiyesinin de Kur’ân’ın nuruna istinad edildiği için vicdanından doğduğunu ve ilham-i İlahî olduğunu söyleyen Bediüzzaman hazretlerinin tüm hayatı; fıtrat üzere olduğuna, her türlü yapmacıklıktan beri olduğuna şahittir. 

Risale-i Nur ve şakirtlerinin şahs-ı manevisinin ismi hem Nur’dur, hem de Said’dir. Bu şahs-ı mânevîye dahil olan her bir ferd Said’lerdendir, Nur’lardan ve Nuriye’lerdendir. Bütün Hamzalar, Ömerler, Bilaller, Osmanlar, Tahirler, Yûsuflar, Fatihler, Recepler, vesaireler, hepsi fıtrî birer Said; Zehralar, Zeynepler, Fatmalar, Hacerler, İclaller, Beyzalar, vesaireler... hepsi fıtrî birer Nur ve Nuriye’dirler, İnşaallah. 

Bir Haşiye: “Ne gariptir ki, mühim Nur şâkirtleri arasında Nurî isimli kimseye rastlanmamaktadır.” ifadesi, Kur’ân’ın malı olan Risale-i Nur’ların gayr-i fıtrî bir surette temellük edilemeyeceğine ve ihlâsın en mühim bir sır olduğuna işaret olabilir. Bir cihette Nur’ların müjdecisi nevinden olan bu “Nur”lu irtibatlar, Risale-i Nur’dan sonra da ancak tevafuklar suretinde kendini gösteriyor. Risale-i Nur dairesine giren bir Aynur ve İlknur, elbette bundan habersizdiler.

Not: Nur ve Said isimleri elbette çok güzeldir. Fakat çocuklara konulan isimler ekseriyetle ilhamen oluyor. Hadislere istinaden güzel isimler takmak tavsiyesinde bulunulabilir. Fakat bir ailenin her bir çocuğuna Said ve Nur isimlerini takmak mecburiyeti olduğunu söylemek, fıtrat mesleği olan Nurculuğa uygun düşmez kanaatimce. Mühim olan çocukları disiplinli bir şekilde Nur’ların terbiyesinden geçirmektir. Sadet harici girildi, affınızı istirham ediyorum...