Liyakat ilkesi Anayasa’nın 70. maddesinde “Her Türk, kamu hizmetlerine girme hakkına sahiptir. Hizmete alınmada, görevin gerektirdiği niteliklerden başka hiçbir ayırım gözetilemez.” şeklinde “görevin gerektirdiği nitelikler” vurgusu yapılır.

657 sayılı Devlet Memurları Kanunu’nun 3. maddesinde ise: “Devlet kamu hizmetleri görevlerine girmeyi, sınıflar içinde ilerleme ve yükselmeyi, görevin sona erdirilmesini liyakat sistemine dayandırmak ve bu sistemin eşit imkanlarla uygulanmasında Devlet memurlarını güvenliğe sahip kılmaktır.” şeklinde tanımlanmıştır.

Nisa Suresi 58. Ayette ise “Allah size, emanetleri mutlaka ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emreder. Allah size ne güzel öğütler veriyor. Şüphesiz Allah her şeyi işitmekte, her şeyi görmektedir.” buyrulmaktadır.

EMANETİ EHLİNE VER(ME)MEK

Ancak ülkemizde bu ilkenin, gün geçtikçe göz ardı edildiğini görüyoruz. Özellikle 15 Temmuz’dan sonra getirilen ve yaygınlaştırılan mülakat uygulamaları binlerce gencin mağdur oldu. Liyakatli, yetenekli kişiler hak ettiği makamlara gelemedi.

Cumhurbaşkanlığı Kararnameleri ile üst kademe kamu yöneticilerini ataması ve görevlerine son vermesi, önemli kamu kurumlarında da hak eden kişilerin hak ettiği makamlara gelememesine sebep olmaktadır.

Ekonomi lisansına sahip olmayan Hazine ve Maliye Bakanımız oldu. Milli sporcu kamu bankasının yönetim kurulu üyeliğine getirildi. Branşı veterinerlik veya ilahiyat olanların hukuk fakültelerine dekan olarak atandığını gördük. Ve birçok örnek her geçen gün karşımıza gelmeye devam ediyor. 6 Şubat depremindeki koordinasyonsuzlukta da bu konu açıkça görüldü.

Torpil ve kayırmacılığın olduğu bir ülkede gelişim mümkün değildir. Liyakat olmazsa gelişim bir yana; geriye gidiş ve en sonunda İbn-i Haldun’ un dediği gibi çöküş söz konusu olacaktır.

ADALET, LİYAKAT, EŞİTLİK...

Nitekim Peygamber Efendimiz(sav) bir hadis-i şerifinde şöyle buyurmuştur: “Emanet ehil olmayan kimseye verildiği zaman kıyâmeti bekle!”

Müreffeh bir toplumun tesisi için liyakat, adalet, eşitlik gibi değerler hayati önem arz etmektedir. Torpil, kayırmacılık sona erdirilmeli, mülakatlar bilgi, yetenek ve yeterlilik esaslarına göre yapılmalıdır.

Üniversitelerde rektörler, üniversitelerin demokratik organlarınca seçilmelidir. Bilgi ve tecrübeleri bakımından uygun kişiler kamu kurumlarının başına getirilmelidir.

Kıyamet kopmadan önce; hemen!