Türkiye Cumhuriyeti devleti de Osmanlı İmparatorluğu’nun devamı niteliğinde olması hasebiyle Osmanlı Türkçesi mutlaka eğitim gören gençlerimize öğretilmelidir. 

Halk arasında doğru kabul edilen bir yanlışa değinmek istiyorum. Pek çok insan Osmanlı Türkçesinin bir dil olduğundan bahseder. Bu yanlış bir bilgidir. Öncelikle bir dilin dil olabilmesi için hem konuşma hem de yazı dili olması gerekmektedir. Osmanlı Türkçesi bu özelliklerden sadece yazı dili olma özelliğini taşımaktadır. Osmanlıca diye Türkçeden müstakil ayrı bir dil yoktur. Terim olarak Osmanlıca demek de yanlıştır, doğru olanı “Osmanlı Türkçesi”dir. Yani öz olarak Osmanlı Türkçesi konuşma değil, yazı dilidir. Halk arasında bu tabir sıklıkla kullanılmaktadır. Bu hatanın bir an önce düzeltilip halka ve kamuoyuna doğrusunun öğretilmesi gerekmektedir.  

Arapça, Farsça ve Türkçe dillerinin karışımıyla oluşan Osmanlı Türkçesi, yaklaşık 600 yıl yani tam 6 asır boyunca çok geniş bir coğrafyada kullanılmıştır. Orta Avrupa’dan Basra kıyılarına, Kuzey Afrika’dan Kafkaslara kadar çok geniş bir sahada yazılan Osmanlı Türkçesi, çok zengin bir mirası da günümüze taşımıştır. 

Osmanlı Türkçesi, esasında Arap alfabesiyle yazılan Türkçe bir dildir. Nasıl Orta Asya’daki Türk devlet ve boyları Göktürk, Uygur, Çağatay ve Moğol alfabesiyle Türkçe yazıp konuştularsa, Osmanlı Devleti de Türkçeyi, Arap alfabesiyle kullanmayı uygun bulmuştur. Günümüzde de yazdığımız Türkçeyi 1928’deki Harf İnkılâbı ile Latin alfabesiyle yazmaktayız. 

Günümüzde Osmanlı Türkçesinin liselerde öğretilmesi mevzusuna gelirsek bu kanaatimce doğru bir yaklaşımdır. Üniversitelerin Tarih, Edebiyat, Sanat Tarihi ve Arkeoloji gibi bölümlerin de Osmanlı Türkçesi dersleri zorunlu olarak verilmektedir. Liseler de ise bunun seçmeli ders olarak verilmesi gerekmektedir. Yani Osmanlı Türkçesini okumak isteyen bir lise öğrencisi bu dersi seçmeli olarak alabilmelidir. Bu, lise düzeyinde eğitim gören her öğrencinin en tabiî hakkıdır. 

Sonuçta Osmanlı Türkçesi dil ve kültür dünyamızın bir zenginliğidir. Bu yazı dilinin öğrenilmesi ve öğretilmesinden bu ülkeye ve millete zarar gelmez. Sonuçta bu tarihi ve kültürel bir meseledir. Siyasî tartışmalarla sulandırılmamalıdır. 

Osmanlı ilim adamlarının, şairlerinin ve yazarlarının eserlerini kendi dönemlerindeki yazı diliyle okumak, anlam dünyamıza ve estetik bakış açımıza daha büyük katkılar sağlayacaktır. Bâki’nin, Nâbi’nin veya Evliya Çelebi’nin eserlerini Osmanlı Türkçesiyle okumak ve özümsemek bizleri adeta o döneme ışınlar ve zaman tünelinde yolculuk yapmış gibi kendi öz değerlerimizin tadına varmış oluruz.

İngilizce, Fransızca, Almanca, Rusça gibi birçok yabancı dil lise ve üniversiteler de yazılıp konuşuluyorsa kendi zenginliğimiz olan Osmanlı Türkçesi de liseler de öğretilmelidir. Geçmiş tarihle bağlarımızı koparmamak için ve Osmanlı kültür ve medeniyetini anlayabilmek için Osmanlı Türkçesini öğrenmek mecburiyetindeyiz. Ancak bu bir dayatma haline dönüştürülmemelidir. Osmanlı Türkçesini herkes öğrenecek ve öğrenilecek gibi dayatmalarla bir yere varılamaz. Bu meseleye siyasî ve hamâsi gözlerle bakmamak gerekir. Yaklaşık 600 yıllık bir birikimin ve dil zenginliğinin, günümüzde konuştuğumuz dile de büyük katkıları olacağı çok açıktır.