Bu ifade, dünya hayatında çekilen sıkıntıların, ahirette adalet terazisinde değerlendirileceğini gösterir. Menderes'in hayatındaki çileler de, onun manevî derecesinin yükselmesine vesile olmuş, milletine olan sevgisini perçinlemiştir.

Adnan Menderes'in çocukluk yılları, Osmanlı Devleti'nin son dönemlerindeki buhranlı zamanlara denk gelmiştir. Çocukluğu Balkan Savaşları'nın üzüntülerine şahit olurken, gençlik çağı Birinci Dünya Savaşı ve İstiklal Savaşı yıllarında geçmişti. Bu zorlu dönemler, onun milletine olan bağlılığını ve hizmet aşkını artırmıştı.

Üstad Hazretleri, insanların kendi istekleriyle gerçekleşen günahlarından dolayı sorumlu olduklarını belirtir ve insanın iyiliklerle övünmeye hakkı olmadığını ifade eder. Çünkü iyilikleri isteyen Allah ve gerçekleşmelerine yardım eden de O'nun rahmetidir. Bu anlayış, Menderes'in hayatında da tezahür etmiş, o, yaptığı hizmetleri bir lütuf olarak görmüş ve tevazu içinde milletine hizmet etmiştir.

Netice itibarıyla, Adnan Menderes'in hayatı, çile, sabır ve millet sevgisiyle yoğrulmuş bir ömürdür.

Üstâd Bediüzzaman Said Nursî'nin Hutbe-i Şamiye’de “Kimin himmeti milleti ise, o kimse tek başıyla küçük bir millettir” der. 

Menderes'in himmeti, milleti olmuş; bu uğurda çektiği sıkıntılar, onun kıymetini milletin nazarında artırmıştır. Onun hayatı, sabır ve metanetle yoğrulmuş, milletine adanmış bir ömrün timsalidir.

Türkiye Cumhuriyeti’nin “Demokrasi” ile gerçekleşen seçimleriyle birlikte 14 Mayıs 1950 yılında halkın iradesiyle seçilen ilk Başbakan. 16 Haziran 1950'de, seçimlere girmeden önce halka verdiği “Ezan-ı Muhammedi'yeyi aslına çevireceğim.” sözünü yerine getirmiş ve bu necip millete getirdiği hürriyet ile “İslâm Kahramanı” olmuştur.

27 Mayıs 1960 senesinde, sivil iradeye yapılan askerî ihtilal sebebiyle asılsız bir çok iddia kaynak gösterilip idam edilerek şehit olmuştur.

(Yeni Asya Fidanlık eki, sayı: 28'den alınmıştır.)