Said Nursî günlük hayattan şöyle bir örnek verir: “Bir adamın bir günde harap ettiği bir sarayı, yirmi adam, yirmi günde yapamaz. Bir adamın tahribatına karşı yirmi adam çalışmak lâzım gelirken; şimdi, binler tahribatçıya mukabil, Risale-i Nur gibi bir tamircinin bu derece mukavemeti ve tesiratı pek harikadır.”

Tahribat kolay, tamirat zordur. Tahribatı deli de yapabilir, çocuk da yapabilir. Ama tamiratı yapabilmek için ilim gereklidir, tecrübe gereklidir.

İbadetlerimizde niyet önemlidir ve bazen farz yerine geçmektedir. Meselâ: Her gün aç kalsan, oruç yerine geçmez. Oruç ibadeti olması için niyet şarttır. Musîbetlere, günahlara, hastalıklara karşı sabretmek de menfi ibadet olduğuna göre onlar için de niyet etmek gerekir. Niyet öyle özelliklere sahiptir ki, adetleri ve hareketleri ibadete çevirebilir. 

Bu konuda Bediüzzaman şöyle der:

“Niyet öyle bir hâsiyete mâliktir ki, âdetleri, hareketleri ibadete çeviren pek acip bir iksir ve bir mayedir.

Ve keza, niyet ölü ve meyyit olan hâletleri ihya eden ve canlı, hayatlı ibadetlere çeviren bir ruhtur.

Ve keza, niyette öyle bir hâsiyet vardır ki, seyyiatı hasenata ve hasenatı seyyiata tahvil eder. Demek, niyet bir ruhtur. O ruhun ruhu da ihlâstır. Öyleyse, necat, halâs, ancak ihlâsladır. İşte bu hâsiyete binaendir ki, az bir zamanda çok ameller husûle gelir. Buna binaendir ki, az bir ömürde Cennet, bütün lezaiz ve mehâsiniyle kazanılır. Ve niyetle insan daimî bir şâkir olur, şükür sevabını kazanır.” (Mesnevî-i Nuriye, s. 61)

Niyette hayat vardır. Hangi şeye girse ona hayat verir ve harekete geçirir. Adeta ruhun cesede girmesi gibidir. Niyetler günahları sevaba, sevapları günaha çevirebilir. Niyetin ruhu ihlâstır. İhlâs ise, ibadetin yalnız emredildiği için yapılmasıdır. İhlâslı niyet maya gibidir. Hangi şeye girse onun özelliğini değiştirir. Öyle olduğu için kısacık dünya hayatında, Cennet bütün lezzetleriyle ve güzellikleriyle kazanılır. 

Niyet insanları devamlı şükreden bir insan durumuna getirir.