Yazmak ise yazan kişinin kendi şahsî deneyimidir. 

Zübeyir Gündüzalp Ağabeye atfedilen “Risale-i Nuru her gün 10 sayfa okuyan kendini muhafaza eder, 15 sayfa okuyan şevke gelir, 20 sayfa okuyan hizmet eder, 50 sayfa okuyan yazar” sözü çoğu kişinin hafızasında yer etmiştir.

Yazmak çok kolay bir iş değildir. Her gün gazetede düzenli olarak bir köşe yazısı yazmak veya haftada bir yazmak veya birden çok yazmak. Bunlar için önceden hazırlık yapmak gerekmektedir. Bu hazırlık, yazdığı konularla ilgili okumaktır. Spor yazarı ise müsabakaları izlemektir.

Aslında “Her yiğidin farklı bir yoğurt yemesi vardır” atasözü bu konuda doğru bir ifadedir. Gazetemizin yazarlarının da kendilerine göre bir yazma rutinleri vardır. Konuyu sadece gazete köşe yazısı olarak düşünmek yanlıştır. Roman, senaryo, hikâye, şiir, vs. yazanların farklı tarzları vardır. Kimisi düşünür. Bu düşünme çok uzun vakit alabilir. Sonra oturur ve yazmaya başlar. Bazıları her gün muntazam olarak belirlediği sürede, belirlediği sayfa kadar yazar.

Beni sorarsanız, farklı yazılar yazdığım için farklı metotlarım vardır. Spor yazısı belki en kolayıydı. Müsabakayı seyreder ve arkasından hemen yazardım. (Uzun zamandır spor konusunda yazmıyorum.) Mizahî hikâye uzun olmadığı için, bir gün kadar üstünde düşündüysem, bazı esprileri anında not aldıysam, ikinci gün yazarım. Senaryo yazmak bu açıdan daha çok vakit almaktadır. Yazacağım sahneyi hafızamda seyrederim. Defalarca seyrederim, sonunda hoşuma gittiyse o sahneyi yazarım.

Yazma zamanları da her yazan için farklıdır, sabah güneş doğarken, geceleri... İşin doğrusu disiplinli olmanın faydası vardır. Her gün ara vermeden yazmak da önemidir. İnsanlar yirmi dört saat içinde yapacaklarını programlarlar, yemek, dinlenmek, ibadet, alışveriş, gidilecek toplantı, vs. Yazanların yazma için bir vakit ayırmaları elzemdir…

Sonuç olarak; okumak ve yazmak için de hayatımızda bir süre mutlaka ayırmalıyız.