Lütuf, fazl. Allah’a, O’nu görüyormuşçasına şüpheden arınmış bir şekilde kullukta bulunma, birleme. İlâhî emirleri özenle uygulama, yasaklara riayet etme. Kötülüğe karşı iyilikle karşılık verme. İslâmî yaşama tarzını mümkün olduğunca hayata geçirmeye çaba gösterme. Allah’ın emir ve hükümlerini yüceltme, hudutlarını koruma, yaratılmışlara karşı şefkat gösterme.  

Küfür: Kelime anlamı bir şeyi örtmek, gizlemek, göz ardı etmek ya da verilen nimete nankörlükle karşılık vermek. Hakikatı, değişmez gerçeği kabul etmemek, bile bile reddetmek, karşı çıkmak, örtmeye çalışmak. Allah’ın birliğini, peygamberlerini ve onlara indirilenlerin tamamını ya da bir bölümünü reddetmek, inkâr etmek, inkârcı olmak. Allah’ın verdiği bütün nimetlere karşılık şükretmemek, büyük bir nankörlükle isyan etmek.

Melik, Mülûk: Kral, kendi başına tek yönetici. Arap geleneğinde, karısı, evi, hizmetçisi olan kimse. Servet, çocuk ve mülk sahibi. 

Melîk: Bütün kâinatın sahibi, hiçbir ortağı olmaksızın tek başına her şeye ve herkese hükümran olan. Her şeyin mülkü, tasarrufu, hükmü ve yönetimi tartışmasız elinde olan. Allah.

Misal, Mesel: Misil ve nâzır. Bir şeyin benzeri, dengi. Atalardan aktarılan söz, hikmetli, veciz, arifane ifade. Hayret ve şaşkınlık veren ibretli durum, hikâye. Örnek. Huccet, delil. Durum, vaziyet.

Şefaat: Aracılık, araya girme. Tavassut. Bir kimsenin bir başka kimse hakkında iyi niyet ve iyi durum konusunda kefil olması, onun hakkında söz söyleyip affını istemesi. Yakınlaşma, yaklaştırma. Cahiliyede inanılan şekliyle kul ile Allah arasında aracılık yapma, ahirette kendisine bağlı olanları Allah’ın azabından kurtarma gücü. Bu anlamda şefaat Kur’ân’da şirk olarak nitelendirilmiştir. Bir başkası için yardımda bulunma, istekte bulunma. Kuvvetlendirme, hayırda veya şerde ortak olma. Kişinin bir başkasına hayır veya şer bir doğrultu göstermesi, yol çizmesi, yöntem tesbit etmesi.

Şer’, Teşri’, Şeriat: Apaçık yol. Bir ırmak veya bir su kaynağından su içmek veya su almak için girilen, izlenen yol. Terim olarak İlâhî yol. Hukuk sistemi. Helâl ve haramlar mecmuası. Din. Kur’ân’ın genel hükümleri ve kuralları.

Ulu’l-Emr: Emir ve yetki sahipleri. Müslümanlardan olan yöneticiler. Veliyyü’l-Emr. Bilginler.

Zekât: Tezkiye ile aynı kökten gelir. Kötülükten, pislikten arınma, bir güzel temizlenme. Tathir. Maddî gücü yetenlerin yoksul olanlara devretmek zorunda oldukları malî değer. Fakirlere verilmesi gerekli olan Allah’a ait bir hak. Devlet vergisi. Artma, artış. Allah’tan bir bereket olarak verim ve gelişme. İslâm’ın temel şartlarından, ana esaslarından biri.

İşte, birçok anlama gelen bu kelime, mefhum ve deyimleri tefsire, yoruma, tevile tabi tutmadan izah etmeden, yalnızca bir anlamını vermek, meallendirmek ne kadar yanlış düşüncelere götüreceği apaçık değil mi?