Bir gün sonra kendime sordum ki, “Yahu ne oluyor bana?! Her mesaj geldiğinde telefona bakıp cevap verirken İlahi bir ikaz mesajı olan depremi yalnızca salavatla geçiştirdim!..”  

Ne yapmalıydım ve ne yapabilirdim!? Sadece ölüm vakalarında değil, her İlâhi ikazda, her musibet ve sıkıntıda, “İnnâ Lillâhi ve İnnâ İleyhi Râciûn/Biz Allah için varız, O’na ulaşmak ve teslimiyet için yaratıldık, mutlaka O’na geri döneceğiz!”3 demeliydik. Peşinden Kelime-i Şahadet getirmeliydik. Yalnızca ikaz olup bir yıkım, vs. olmadığı için “Hâzâ min fadli Rabbî/Bu Rabbimin fadlı, lütfundandır” deyip derinden derine şükretmeli ve belki şükür namazı kılmalıydık!  

Amma ba’d; meali şöyle olan âyetlerin tefsir edildiği On Dördüncü Söz’ün Zeyli’ni (ekini) okuyup tefekkür etmeliydik: “Ne zaman ki yer müthiş bir sarsıntıyla sarsılır. Ve yeryüzü bütün ağırlıklarını dışarı çıkarır. Ve insan “Ne oluyor buna?” der. O gün yeryüzü, üzerinde herkesin ne iş yaptığını haber verir. Çünkü Rabbin ona konuşmasını emretmiştir.”4 

Yalnızca yerin zilzal ile ikazına mı gafilim? 1999 Marmara Depremini aynı mekânda yaşadık. Ve bir müddet sonra saçlarım beyazlaşmaya başlayıp her dem “Bak, ihtiyarlık şafağı, kulakların üstünde tulû etmiştir. Başının yarısından fazlası beyaz kefene sarılmış. Vücudunda tavattun etmeye niyet eden hastalıklar, ölümün keşif kollarıdır. Maahaza, ebedî ömrün önündedir. O ömr-ü bâkide göreceğin rahat ve lezzet, ancak bu fâni ömürde sa’y ve çalışmalarına bağlıdır”5 diye hatırlattığı halde, kaşlarımın siyahlığına bakıp tul-i emele devam ederken neler oluyor bana? 

Hz. Yunus (as) gibi, denize atılmış, başta anne-babam, akrabalarımın çoğu ve hergün, “Bu denizin her mevcinde binler cenaze”6 bulunduğu halde halen dünyevi meyillerim bitmemiş, canhıraşane hizmetlere koşuşturmuyorum! Bana neler oluyor?! 

Halbuki kerrat ile okudum ki: “Devam olmayan birşeyde lezzet yoktur. Sen zâilsin. Dünya da zâildir. Halkın dünyası da zâildir. Kâinatın şu şekl-i hâzırı da zâildir. Bunlar saniye ve dakika ve saat ve gün gibi birbirini takiben zevale gidiyorlar. Âhirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde, fâni dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme.”7 hakikatlerini okuyor, görüyor, yaşıyorum, yine de yakamı dünyadan kurtaramıyorum!  

Deprem ve sair musibetlerle dünyaya neler oluyor; kılını kıpırdatmayan bana neler oluyor!? 

Dipnotlar:

1-Sözler, Enst./intr., s. 158.; 2-Zilzal Suresi, 3.; 3-Bakara Suresi, 156.; 4-Zilzâl Sûresi, 1-5.; 5-Mesnevi-i Nûriye, s. 111.; 6-Lem’alar, s. 12.; 7-Mesnevi-i Nûriye, s. 110.