Kureyşlilerin inanılmaz işkenceleri üzerine Peygamberimiz (asm) Mekke dışına yönelir. Zeyd b. Harise’yle (ra) birlikte Taif’e gider. Şehrin ileri gelenlerini ve halkı 10 gün boyunca İslâm’a dâvet eder.
Taifliler, onları reddetmekle kalmaz, alay ve işkence eder, sefih, deli ve çocuklara taşlatırlar. Peygamberimiz (asm) ayağını kaldırıyor bir taş, indiriyor bir taş isabet ediyordu! Yürüyemez hale gelir; dinlenmesine bile müsaade etmezler.
Taif dönüşünde bir ağacın altında dinlenmeye çalışır. Mübarek vücudundan akan kanlara rağmen, kendisine bir tabak üzüm getiren Addas isimli köleyi İslâm’a dâvet eder. O da elleri, ayaklarına sarılarak Müslüman olur. Bunce eziyet, işkence ve tebliğ şimdilik ilk meyvesini vermişti!
BOYKOT VE AMBARGO
Müşrikler, işkencelerden sonuç alamaz. Mü’minler sadakat, sebat ve metanetle direnirler. Bunun üzerine, Hz. Peygamber’i (asm) dâvâsından vazgeçirmek için Müslümanlara ambargo ve boykut uygulamaya karar verirler. Haşim ve Muttaliboğullarıyla irtibatı kesme, konuşmama, ticaret yapmama ve kız alıp vermeme kararı alırlar. Dile kolay, 3 yıl süreyle Müslümanları Ebu Talib mahallesinde açlığa, kıtlığa, ölüme mahkûm ederler.
HABEŞİSTAN HİCRETİ
Müşriklerin işkenceleri dayanılmaz boyutlara ulaşınca Hz. Peygamber (asm) izin verir ve ilk hicret Habeşistan’a yapılır.
Bu da Habeşistan’la ticarî ilişkileri olan Kureyş’i rahatsız eder. İslâm’ın yayılmasına, yeni bir kıt’ada intişarına göz yummak istemezler. Habeşistan Hükümdarı Necaşi Eshame’ye Arapların dahilerinden ve Necaşi’yi tanıyan Amr bin As’ı gönderirler. Hepsi Necaşi’nin huzurundayken, Hz. Cafer b. Ebi Talib, cahiliye durumunu, İslâmı, Hz. Peygamber’i (asm) ve Hz. İsa’yı (as) anlatır. Necaşi “Benim ülkeme sığınan ve hiçbir hataları olmayan bu masum insanları teslim etmem. Burada emniyet içinde dilediğiniz kadar kalın!” der. Daha sonra Müslüman olur. Ancak, çevresini ikna edemez.
MÜŞRİKLERİN ŞEYTANÎ PLANI
Yıl, milâdî takvimde 622. Kâinatın Efendisi, Rabbinin iziniyle Mekke’den Yesrib’e (Medine’ye) hicret hazırlıklarına başlar. Müşrikler de, Peygamberimizi (asm) öldürmeye karar verir.
“Ehl-i siyer ve hadis müttefikan haber veriyorlar ki: Kureyş kabilesi, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmı öldürtmek için kat’î ittifak ettiler. Hattâ, insan sûretine girmiş bir şeytanın tedbiriyle, Kureyş içine fitne düşmemek için, her kabileden lâakal bir adam içinde bulunup, iki yüze yakın, Ebû Cehil ve Ebû Leheb’in taht-ı hükmünde olarak, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın hane-i saadetini bastılar. Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâmın yanında Hazret-i Ali vardı. Ona dedi: ‘Sen bu gece benim yatağımda yat.’ Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm beklemiş, tâ Kureyş gelmiş, bütün hanenin etrafını tutmuşlar. O vakit çıktı, bir parça toprak başlarına attı, hiçbirisi onu görmedi, içlerinden çıktı, gitti.”
[Kadı Iyâz, eş-Şifâ, 1:349]” (Mektubat, s. 159)