Bugün, kimi çevrelerde, “Pembe yalan, beyaz yalan” diye de ona cevaz verilmektedir. Halbuki, yalanın tek rengi vardır: Kara, kapkara, siyah, simsiyah!  

Doğruluk için hayatını ortaya koyan Müslümanları perişan, İslâm âlemini batıran ve bitiren yalanlardır. “Bizi maddî cihette Kurun-u Vustada durduran ve tevkif eden altı tane hastalıktır, ikincisi: Sıdkın hayat-ı içtimaiye-i siyasiyede ölmesi…” (Eski Said Dönemi Eserleri, H. Şamiye, s. 237) 

Yalanın en büyük sebeplerinden birisi “istibdat ve havf (korku) damarıdır. Halbuki İslâmiyette en büyük günahlardan birisi yalan ve yalan şahitliktir. Yalanın psikolojisini ortaya koyup bu hastalığın tedavisini yapan Bediüzzaman şöyle bir değerlendirmede bulunur: 

“Hülâsa, yol ikidir: Ya sükût etmektir; çünkü söylenilen her sözün doğru olması lâzımdır. Veya sıdktır (doğrusunu söylemektir); çünkü İslâmiyetin esası, sıdktır (doğruluktur). İmanın hassası, sıdktır. Bütün kemalata isal edici, sıdktır. Ahlâk-ı âliyenin hayatı, sıdktır. Terakkiyatın mihveri sıdktır.” (Bediüzzaman, İşaratü’l-İ’caz, s. 93) 

Sual: Bir maslahata binaen kizbin caiz olduğu söylenilmektedir. Öyle midir?  

Cevap: Evet, kat’î ve zarurî bir maslahat için mesağ-ı şer’i vardır. Fakat hakikate bakılırsa, maslahat dedikleri şey batıl bir özürdür. Zira usûl-i şeriatta takarrur ettiği veçhile, mazbut ve miktarı muayyen olmayan birşey, hükümlere illet ve medar olamaz; çünkü, miktarı bir had altına alınmadığından suistimale uğrar. Maahaza, birşeyin zararı menfaatine galebe ederse, o şey mensuh ve gayr-ı muteber olur. Maslahat, o şeyi terk etmekte olur. Evet, âlemde görünen bu kadar inkılâplar ve karışıklıklar, zararın, özür telâkki edilen maslahata galebe etmesine bir şahittir. Fakat kinaye veya tariz suretiyle, yani gayr-ı sarih bir kelimeyle söylenilen yalan, kizbden sayılmaz. (Bediüzzaman, İşaratü’l-İ’caz, s. 93)