YOL/CU/LUK
Uzun bir yola çıksam... Doğup battığını görsem günlerin. Şehirlerin uzağından, uzağından geçsem... Adım başı aşk hikâyeleri dinlesem...
Göz değmemiş semalar görsem... Suların, kuşların, ağaçların türküsünde kaybolsam... Ne okul, ne fabrika, ne haberler...
“Dağlar ile taşlar ile...
Çağırayım Mevlâ’m seni.” diye çığlık çığlığa yollarda Yunus’la karşılaşsam...
*
SABAH
Sabahı içine çek! Uyan biraz; dünya çok kısa! Uyudukların neden sayılıyor; bilmem! Bak; her şeyde bir sabah tazeliği... Kuş uyanıklığında tabiat... Dünyanın gecesi; kış... Mevsimler ve hayatımız paralel gidiyor. Bir günde bütün mevsimler var; hattâ her nefesinde... İçimizin, dışımızın, mevsimlerin yakınında olsak... Yaşamak “dikkat” ister. Ve her nefes “imtihan” soruları önümüzde...
Sabahı kokla; taze su kokusu... Yollar...uzun zamanların uykusu... Uyandırmalısın!
Güneş... okşar [usulca] yolcuların mahmur saadetini...
Uyanamayabilirdim; uyandım!
Yeniden buldum kendimi.
Gözlerim eski yerinde...
Yörüngesinde dünya...
Kumruların sesi kulaklarımda; şükür...
*
YAĞMUR
Adı: Rahmet... yağmurlara [alışığız!] Yağar, der, geçeriz.
Ve çok zaman yağmurlarda ıslanmayız bile!
Yağmur... serin sevdâlı bir hikâye...
Bu sesi dinle!
Yağmur... ay ışıklarından sızan...
Ağlayan âşıklardan...
Gülen hüzünlerden beter...
Yeter ey şehrin işlek caddesi!
Yeter, sus, dinle!
Bu rahmet bestesi...
*
ÇİÇEĞE BAKMAK
Bir çiçek kaç kelimeyle bakılırsa o kadar tebessüm eder.
*
HÂL HATIR
Yok; iyisin değil mi?
Yani kendini görüyor musun?
Yok; iyisin değil mi?
Arada yaşayıp ölüyor musun?
Hayatı bir nakış gibi örüyor musun?
*
AYNAYI KENDİNE TUTMAK
Gözü; hataların peşindeydi. Gözü [bir şey] görmüyordu yani! Mevsimlerden bahardı. Ağaçlar çiçekteydi. Gözlerini alamıyordu! Kış biterdi demek bahar gelirdi. Gelmişti işte! Çevirdi gözünü hataların peşinden; iş başındaki rüzgâra baktı. Ağaçlarla oynaşıyordu.
Her şey âşık-mâşuk gibi... Kuşların dala konuşu... Kelebeklerin [bu hangi] raksı... Gökyüzünün denizlere aksi... Aksi şeytan, hey! Hata aratma bana; yok! Gel bir ağaca bakalım seninle. Görelim; nasıl bir hikâye bu! Çamurdan çiçeğe... Ve hangi çiçek hatalı! Sus, şeytan, sus! Aynada kendini görüyorsun. Sen de biliyorsun da... mahsus yapıyorsun. Gözlerin kötülüğe mahpus; iflah olmazsın!
*
VAKİT FAKİRİ/ZENGİNİ BİRİ
[Ancak yaşamaya] vakit var. Çalışayım para biriktireyim,
İnşaatlar dikeyim; böyle vakitler yok!
[Nerden bulurlar, nasıl ederler bilmem!] Sonra her şeyi hazır dünyanın. Yolu yordamı hepsi var. Kâbe evimiz... Kumlar seccademiz... Bire bin veren Allah’ımız... Ne istedik daha daha bu dünyadan! Uçup gitti huzur. Bir kusur işledik; tedirginiz.
Yalancı aşkların yorgunu olduk! Vurgun yedik hırslar denizinde. Bütün imdat sirenleri çalıyor şimdi; ya çıkış yakın ya batış...
*
TEFEKKÜR MEKTEBİ
Ay doğmuş; doğar, diyorlar. Papatyalar cıvıldamış... Bahar gelmiş... bahaaar! Yok; dönüp bakmıyorlar! Her sene geliyor ya mevsimler! Alışkanlık işte! Bir gün doğmasa güneş; o işinde gücündeler var ya... Tefekkür Mektebi’ne yazılırlar.
*
BAHAR KAPISI MART
Mart... Kapıdan baktırıyor yine. Erik ağaçlarını düşündüm; üşürler mi diye. Şimdi İstanbul Çiçek Bayramı... Bir vapur düdüğünü öttürdü. Bir daha, bir daha... Yağmur çiselemeye başladı. Elimi uzattım pencereden... evet! Kumrular... Aah, öyle tatlı telâşeli gelirler ki... Ben; dünkü ben değilim; onlar da dünkü kumrular değil. Yemlerini serpelemiştim pencere önüne. Nasıl da kokuyu aldılar! Tık, tık, tıp tıp... Boyunlarındaki o renk cümbüşü... Aman Allah’ım..,