Üstadın, “Kadınlığın fıtratında çocuk okşamak ve sevmek meyelânı var.”1 ifadesinin cihanşümul bir kaide olduğu bilinir. Küçük kız çocuğu iken bile istisnasız bebeklerinin olması ve bir anne gibi her türlü bakımlarıyla ilgilenmeleri bu fıtratı ele verir.
Küçük kızların fıtraten sevimli olması etrafını da müsbet etkiler. Bir insan o masum kız çocuklarını gördüğünde içindeki şefkat hissiyatının harekete geçtiği çok tecrübelerle sabittir. Bu vecih iyi tetkik edildiğinde kız çocuklarının davranışları, oyunları insana fıtrattan haber verir.
Diğer yandan dokuz yaşından sonra annesini göremeyen Üstad’ın vefat haberini “Benim merhume validemin vefatıyla hususî dünyamın yarısı, onun vefatıyla vefat etmiş diyordum.”2 şeklinde yorumlaması da iç dünyasında annesinin tesirini ve güçlü bağlarını ele verir.
Dünya koşturması içinde ve maddi endişelerle boğulan modern insan şefkat soluğuna ihtiyaç duyar. Kız çocuklarının ve annelerin en iyi teneffüs yeri olduğunu söyleyebiliriz. Zira kadının olduğu yerde nezaket, letafet, zarafet, merhamet gibi fıtri hal ve davranışlar çok daha yoğun müşahede edilir.
Kur’ân-ı Kerim’in ifadesiyle çocuk “dünya hayatının süsü”3 dür. Bu süsü, Üstad, “Daire-i meşruadaki keyfe iktifa ediniz ve kanaat getiriniz. Sizin, hanenizdeki masum evlâtlarınızla masumâne sohbet, yüzer sinemadan daha ziyade zevklidir.”4 diyerek asıl zevkin çocuklarıyla aile ocağından mümkün olabileceği hususunda ikazda bulunur.
Kalabalıklar içinde artan yalnızlık çoğu insanın şiddetli depresyon yaşamasına sebep olur. Gayr-i meşru eğlencelerin kanayan yaraya merhem olamadığını ibretle müşahede ediyoruz. İnsan yalnızlaştıkça hakiki lezzetlerden uzaklaşıyor. Bir masum çocuğun tebessüm ettiğine şahit olmaktan alınan lezzeti; yüzer sinema, tiyatro veremiyor.
İnsanın en huzurlu olduğu yerin evi, ailesi olduğunu çevremizdeki yanlış yaşam tarzlarından da anlayabiliyoruz. Helal daire içinde eş ve çocuklara gösterilen hürmet, merhamet, sevgi ve şefkate dünyevi hiçbir meta denk gelemiyor.
Maddede huzur arayan insana huzur haram oluyor. O halde ifsat komitelerinin dessas planlarına karşı uyanık olmalıyız.
Son yıllarda maddi kaygılarla herhangi bir işte çalışmayan annelere yapılan haksızlık malumdur. Annelik kurumunu yıpratan ve değersizleştirme gayesi taşıyan bu yaklaşım kabul edilemez. Annenin değerini eve getirdiği parayla değerlendirmeye çalışmak, şefkatle evlatlarını büyütmek için verdiği emeği görmemek büyük bir zulümdür. Dünya kız çocukları ve annelerden alacağı şefkate muhtaç olarak yaratıldığının farkına varmalıdır vesselam…
Dipnotlar:
1- Emirdağ Lâhikası, s.379;
2- Lem’alar, s.373;
3-Kur’an-ı Kerim, Kehf Suresi, Sure:18 Ayet: 46;
4- Lem’alar, s.325.