Sahtekârlığını gizlemek için insanları aldatmaktır. Bir anlamda gerçeğin saptırılmasıdır. Yanlış yorumdur. Büyük Allame Bediüzzaman Said Nursî, bir Batılı düşünürün şu sözünü nakleder: ”Bana tevili mümkün olmayan bir söz getirin. Sizi onunla idam edeyim.” Yani gerçekleri saptırmak, doğruları gizlemek her zaman mümkündür. Dinî literatürde bu tip insanlara münafık, iki yüzlü denir. İnanmadığı bir şeyi, birilerine şirin görünmek için kabul ediyor görünür. Bu tip insanlar çok tehlikelidir. Dinsiz insana karşı tedbir alabilirsiniz. Ama münafığa karşı tedbir alman mümkün değildir. Çünkü içindedir. Senden görünür. Bu yüzdendir ki, ‘münafık kafirden eşeddir’ şiddetlidir. Daha tehlikelidir. Denilmiştir. Her an aldatır. Bulduğu her fırsatta görünen gerçekleri dahi saptırır. Suçunu gizlemek için yeni suçlar ve suçlular icat eder. Kendi düşmanlığını gizler. Yüzüne şirinlik maskesi takar. Olayları saptırır. Tevil eder. Aka kara, siyaha beyaz der.  

Tevile sapanlar daima gündem değiştirirler. Yalanları ve iki yüzlülükleri ortaya çıkmasın diye. Beyaza kara, gündüze gece derler. Bir türlü gerçeği görmek istemezler. Hemen savunmaya, tevile saparlar. Tevil inatlaşmaktır. Hata da ısrardır. Battıkça batmaktır. Bazan manevi erozyona dahi sebep olurlar. Hırsızlıktan dem vurunca, öncekiler çalmıyordu mu? Derler. Başka birisinin hırsızlığı insana özür veye mazeret olabilir mi? Anlaşılacağı üzere tevil yalandır. Aldatmaktır. Dinimiz aldatanı bizden saymaz. İnsanları kandırmakla, insan bir şey kazanmaz. Ahiret gerçeği vardır. Ahirette herkesin ipliği pazara çıkacaktır. Yani teville aldatmak geçicidir. Aslında tevil, gerçeğe gözünü kapayıp doğruları gizlemektir. Toplum olarak az okuyoruz. Az okuyanlar çabuk kandırılırlar. İnsan okudukça, leb demeden leblebiyi kavrar. Toplumu aldatma oranı asgariye, en aza düşer. Mü’minlerin feraset gözü açılır. İnsana sevgi ile onun hatasını görmemezlik etmezler. Teville suçunu kapat- ma yoluna gitmezler. Suriye’nin bir İslâm ülkesinin, Mi’rac gecesi bombalanmasına alkış tutmaz. Aynen Irak’ın Ramazan ayında bombalandığını hatırlar. Aynı oyuna düşmez. Kimyasal silâh yalanına, daha heyet incelemeden karar verildiğini görür.   

Bu konuda güzel bir fıkra anlatılır. Bir gün ormanda ayı ile eşek karşılaşırlar. Otun rengini tartışırlar. Ayı ota yeşil der. Eşek ise sarı der. İki taraf da fikirlerinde ısrarcıdırlar. Ayı yeşil de, eşek de sarı da inat eder. Bakarlar ki iş böyle olmuyor. Aslanı hakem tayin etmeye karar verirler. Aslanın yanına giderler. Konuyu, durumu anlatırlar. Aslan ayıyı suçlu bulur. Ona ceza verir. Eşek ayrılınca, ayı aslana çıkışır. Sen nasıl yanlış karar verirsin. Ben haklı iken beni cezalandırırsın diye sitem eder. Aslan ben sana bu konuda haksızsın diye ceza vermedim. Ya neden ceza verdin deyince? Sana eşekle münakaşa ettiğin için ceza verdim. Hiç eşekle münakaşa edilir mi? der. 

Evet! İnsanlar akıl tutulmasına uğramışlar. Bir konu doğru mu? Yanlış mı? Muhasebesini yapmadan savunmaya tevile sapıyorlar. Tezgâhlarda doğru ve yanlış birlikte bulunuyor. İnsanların aydınlanması gerçekleri görmesi çok zorlaşıyor. Ne diyelim. Allah mü’minlerin feraset gözünü açsın. Gerçekleri doğruları görsün. Yanlışa tevile sapmasın.