Türkiye’de ve dünyada uzunca bir zamandır devam etmekte olan koronaya çare ve deva adına bazı yasaklar ile beraber maske, mesafe ve hijyen ve aşıdan başka bu salgına son verecek bir ilâç bulunmuş değil.
Halbuki çaresi, ilâcı yoktur diye bilinen en ağır hastalıklara dahi çare olacak, ilâçlar bulunmuştu.
Hiçbir hastalık yoktur ki Cenab-ı Hak dermanını yaratmasın. Habire ahkâm kesen gurur abidelerinin değil ölüm oranı en yüksek olan hastalıklara çare; bir virüse kalıcı ve etkili bir ilâç bulamamışlarsa bu her halde onların acziyetinin göstergesi olsa gerek.
Halen ölüm sayılarının verilerine göre risk sıralamasına göre yıllık 130 bin ile kalp ve dolaşım sistemlerine bağlı hastalıkları, sonra kanserin sebep olduğu ölümler ilk sıradaki yerlerini koruyor. Sigaradan kaynaklanan 100 bin, gripten 80 bin vs. binler kişi vefat ederken tıp otoritelerini ve diğer yetkili makamları bu en riskli hastalıkları kulak ardı ediyor. Koronaya odaklanıp, sürekli gündemde tuttukları halde bir türlü kalıcı tedavi başarısını maalesef gösteremediler.
Bütün gayret ve çabalarına rağmen, ellerindeki bütün imkânlarıyla seferber olmalarına rağmen koronanın üstesinden gelebilme başarısını gösteremeyenler olarak bu işin biraz da manevî yönünü, kader boyutunu düşünsek; bu yönü ile kendimizi sorgulasak doğru olmaz mı?
Uzunca bir süredir hemen dünya üzerindeki bütün insanlara musallat olan ve tıp yetkililerinin elini kolunu bağlayan bu virüsün aklı ve şuuru olmadığına göre, mutlaka dizgini kudreti sonsuz olan bir Yüce Yaratıcı’nın elinde olduğunu ve O’nun emri ve izni dairesinde hareket eden bir memur olduğunu kabul etmemiz şart.
O halde dizgini elinde bulunduran Yüce Allah’ın emir ve izni olmadan, kendi iradesiyle harekete geçmeyen virüsü insanlara karşı harekete geçiren Cenab-ı Hak durup dururken hiç bir kuluna haksızlık edip, eziyet etmeyeceğine göre insanların bazı kusurları olmalı ki Yüce Allah da kullarını bu hata ve isyanlardan vazgeçirmek için bu virüsü musallat ederek isyankâr insanları ikaz ediyor.
O halde bize düşen gerek bu koronanın ve başka musîbet ve belâların son bulması için tavsiye edilen makul çarelerle birlikte bu güne kadar bilerek veya bilmeyerek işlediğimiz gayretullaha dokunan, gadab-ı İlâhi’nin celbine sebep olan hatalarımızdan, kusurlarımızdan, günahlarımızdan vazgeçip, nedamet ve istiğfar ile bol bol duâ ve yakarışlarda bulunmaktır.