Yapacaklarını “kitabına uydurmak” için dayandığı belge, demokratik hukuk devletinin bilinen normları değil, “devletin iç anayasası” olarak nitelediği MGSB olan bu zihniyet, görünen o ki, alabildiğine kapsamlı bir tasfiye operasyonunun planlarını yapmakla meşgul.

Bu tasfiyenin bir ayağı devletin içinde paralelcilikle suçlanan kadroların temizlenmesi.

Gerçi MGSB revizyonundan çok önce başlatılan cadı avı devletin tüm kurumlarında hayli zamandır tamgaz devam ediyor, hattâ büyük ölçüde tamamlandığı dahi söylenebilir.

Böylece, 28 Şubatçıların, dönemin hükümetlerine yaptırmak isteyip de başaramadıkları operasyon, AKP eliyle sonuçlandırılıyor.

28 Şubat’ta, derin mahfillerde hazırlanan ve devletteki dindar kadroların tasfiyesine yönelik düzenlemelerin de yer aldığı “irtica kanunları” Mesut Yılmaz ve Bülent Ecevit hükümetlerinin eline tutuşturulup defaatle Meclisten geçirilmek istenmiş, ancak her defasında kamuoyundan yükselen çok yoğun itiraz ve tepkileri aşamamış ve akamete uğratılmıştı.

Ve bu duyarlılığın oluşmasında, söz konusu girişimler her gündeme geldiğinde, ilgililerin telefon ve faks numaralarını yayınlayıp günlerce manşetten “Tepki gösterin” çağrıları yapan Yeni Asya’nın büyük katkıları olmuştu.

O zaman milletin direnişine toslayıp yapılamayan şeyler, ne yazık ki şimdi yapılıyor.

Ve geçmişteki emsallerinde olduğu gibi ihbar ve jurnalcilik furyası eşliğinde gerçekleştirilen tasfiyelerde, birçok kişinin şahsî husumetlerle veya başka sebeplerle “paralelci” diye suçlanarak mağdur edildiğini duyuyoruz.

Öyle ki, şikâyetlerin, zaman zaman iktidar yanlısı gazetelere dahi yansıdığını gördük.

 28 Şubat’taki “irticacı avı”nda da, dindarlıkla hiç alâkaları olmadığı halde “mürteci” diye ihbar edilip “harcananlar” olmamış mıydı?

Şimdi aynı filmin farklı bir versiyonu, değişik aktörlerle bir kez daha vizyona sokuluyor.

İşin ilginç tarafı, yeni dönemdeki tasfiyelerin uygulayıcıları, 28 Şubat sürecinin mağdurları veya şimdiye kadar öyle gösterilenler.

(Bu yazı 6.11.2014’te yayınlanmıştı.)