Defaatle ifade ettiğimiz üzere:

Bu rejimle demokrasiden çok uzaklaştık.

Kuvvetler ayrılığı tamamen ortadan kalktı.

Yasama ve yargı, tek adamın kontrolündeki yürütmeye bağlandı. Meclisin yasama ve denetim fonksiyonları işlemez hale geldi.

Yüksek yargı organları dahil, mahkemeler siyasî atamalarla siyasetin etkisine sokuldu.

Adalet Bakanının başında olduğu HSK, hâkim ve savcıları kontrol etmek için kullanıldı.

Medya denetim altına alınıp tamamen iktidarın propaganda aracı haline getirildi.

Bağımsız basın farklı yöntemlerle uygulanan baskılarla susturulmaya çalışılıyor.

İşlevsizleştirilen üniversiteler bilim üretmekten uzaklaştırıldı, eğitim kalitesi düştü.

Fakülteler habire işsiz mezun ediyor.

İlk ve ortaokullardaki eğitim de malûm.

İç siyaset muhalefete tahammülsüz antidemokratik bir anlayışa mahkûm edilirken, istişare ve tecrübeyi dışlayarak şahsî ilişkiler ve rüzgara göre değişen konjonktürel tercihlerle yürütülen dış politika keskin U dönüşleriyle oradan oraya savrulup duruyor.

Ve enflasyon, işsizlik, gelir uçurumu, tüketim, israf, pahalılık kıskacındaki ekonomi.

Tek adamın, yıllardır birlikte yürüdüğü yol arkadaşlarını da harcayıp, düne kadar güya mücadele ettiği kesimlerle ittifak kurarak uyguladığı politikalar toplumda giderek büyüyen bir tepki birikimi meydana getirdi.

Toplumda bir bıkkınlık oluştu.

Adalet, hukuk, hak ve hürriyetler alanındaki olumsuzluklar, hak ihlalleri, yasak ve kısıtlamalar, işin ucu kendisine dokunmadıkça pek fazla umurunda olmayan birçok insan, bilhassa ekonomik durumdan etkilenince tutumunu değiştirip feryat etmeye başladı.

Siyasî muhalefetin tek adam rejimine karşı güç birliği yapması da dengeleri değiştirdi.

Böyle bir arkaplandan beslenen dip dalga, Ankara ve özellikle İstanbul seçimlerinde iktidarı can evinden vurup fena halde sarstı.

Şimdi sıra genel seçimlerde.

İktidar bu seçimleri de kaybetmemek için bütün devlet imkânlarını kullanıyor, kullanacak ve her türlü numarayı da çevirecek.

Ama boşuna. Geliyor gelmekte olan...