(Yeri gelmişken, sağlık sebepleriyle aktif iş ve hizmet hayatından çekilmiş olan, ancak manevi desteğini her zaman yanımızda hissettiğimiz Mehmet Kutlular Ağabey’e “geçmiş olsun” dileklerimizi iletelim... Hayatının gayesini “Risale-i Nur Külliyatının neşri ve müellifi Bediüzzaman Said Nursî’nin tanıtılması” olarak ifade eden yiğit ağabeyimize selam olsun!)

Gazetemiz “Yeni Asya”nın imtiyaz sahibi olan Mehmet Kutlular, Türkiye’nin gündemine, “postmodern darbe” denilen 28 Şubat sürecinde (28 Şubat 1997) ge(tiri)lmişti. Askerî cenahtan birilerinin sesinin çok çıktığı ve “bin yıl süreceğini” belirttiği o meş’um süreçte yaşanan  sert baskılar karşısında, “Marmara depremi” (17 Ağustos 1999) vesilesiyle Kutlular’ın sarf ettiği “Deprem İlahî ikazdır” mesajı, dine muarız askerî-sivil kesimleri ayağa kaldırmıştı… 

Gerçi hapse mahkûm olup cezaevinde yattı, ama Kutlular’ın mahkûmiyet kararı “evrensel/tabii hukuk”un işlediği AİHM’den döndü ve Türkiye devleti tazminat cezasına çarptırıldı. 

Bu arada yaşı da ilerlemiş olan Kutlular, 2000’li yılların ikinci yarısında hatıralarını kâğıda döktü. Ve  “otobiyografisi” niteliğinde “İşte Hayatım” adlı kitap böyle bir sürecin sonunda ortaya çıktı… Aslında kitap Kutlular Ağabey’le hizmet hayatı ve hâtıratı üzerine yapılan sohbetlerin yayına hazırlanmasıyla gün yüzüne çıkmıştı—fakat nihayetinde eser, onun yaptığı son kontrol ve onay ile yayımlandı.

Kutlular’ın şahsî hayatından ziyade hizmet hayatını öne çıkaran, bir bakıma Yeni Asya ekolünün kilometre taşlarını genç nesillere aktaran bu kitap beş bölümden oluşuyor, fakat bölümler adlandırılmamış. 

Kitapta çocukluk dönemiyle başlayan hatıralar Ekim 1990 tarihli Ankara Bediüzzaman Mevlidi ve sonrasında yaşanan gözaltı olayı ile sona eriyor—ki aşağı-yukarı 50 yıllık bir süreç söz konusu. Sonrası yok. Yani 90’lı ve 2000’li yıllara ait hatıralar kâğıda dökül(e)memiş. (İlk baskı 2007 tarihli.)

“İşte Hayatım”ın önemi ve serencamı hakkında bilgilerin verildiği, yayınevinin “Takdim” yazısı epey uzun. Orada kitabın muhtevası hakkında şunlar vurgulanıyor: 

“Elinizdeki eserde sadece çocukluktan itibaren çok hızlı, dağdağalı, fırtına gibi yaşanan Risale-i Nur davasına adanmış bir hayata şahit olmayacak, zaman zaman o dava adamının iç hesaplaşmalarına da tanıklık edeceksiniz. Bu arada İslam’ın hayat düsturlarının pratiğe yansımasını ve Nur hizmetinde esas alınması gereken meslek ve meşrep inceliklerinin ‘hizmet prensipleri’ hâlinde şekillenmesini de müşahede edeceksiniz. 

“Türkiye’nin demokratikleşme serüvenine bir başka cepheden bakış, elinizdeki eserin dikkat çekici bir başka yönüdür. Bu bakış oldukça geniş bir kesimi ilgilendirmektedir. Toplumun sosyal bir gerçekliği olan ve onun imanına, ahlakına hizmet eden tarikatlar, cemaatler ve hizmet grupları adına değerlendirmeleri ihtiva etmektedir. Temelinde ise Bediüzzaman Hazretlerinin konuyla ilgili ölçüleri yer almaktadır.”

İlgili resimlerin de ara ara serpiştirildiği kitapta özellikle “Zübeyir Ağabey,” “Nur Talebeleri, AP ve Demirel,” “Parti tercihinde rol oynayan ölçüler,” “Nur Talebeleri ve Milli Nizam Partisi,” “Din herkesin mukaddesidir, tekel altına alınamaz,” “Yüzde 60-70 tam mütedeyyin/dindar olma [konusu],” “10 günde ‘Yeni Asya,’” “MİT’le yüz yüze” ve “Demirel’in cemaate yakınlığı” başlıklı konular dikkat çekiyor. 

“Takdim”de de denildiği üzere, “[Risale-i] Nur hizmetini daha yakından tanıma ve Türkiye’nin son 50-55 yılını Nurculuk perspektifinden değerlendirme için ‘İşte Hayatım,’  iyi bir fırsat olabilir…”