Sinema ve dizi oyuncusu Melih Ekener, televizyonlardaki dizilerin artık bir devlet sorunu haline geldiğini belirterek, “Kültürümüz gerçekten çok aşağılara gidiyor. Seviye çok düştü” şeklinde uyarıda bulundu. Sinemada “Hababam Sınıfı”, “Maskeli Beşler” ve televizyonda “Yalancı Romantik” dizisinde önemli rollerde oynayan Melih Ekener, Türk halkının kendisini komedi oyuncusu olarak tanıdığını, ancak bundan sonraki yapımlarda kesinlikle komedi rollerde oynamayacağını söyledi.

 

 

İzleyici sizi komedyen oyuncu olarak tanıyor.
Komedi filmlerinde oynadığım için komedi sanatçısı olarak biliniyorum, ama komedi sanatçısı değilim ben. Oyuncuyum ben. Ne rol gelirse oynarım. Dram da gelirse oynarım. Konservetuarda Shakespeare’i çok iyi oynayan bir oyuncuydum. Sonra komedi filmine girdik, ondan sonra angaje olduk. Maalesef Türkiye’de öyle oluyor. Bir oyuncu bir role angaje olmuşsa onu değiştirmek zor oluyor.

 

Oyuncunun karakteri nasıl olmalı?
Oyuncunun karakteri çeşit çeşit oluyor. Çünkü insanın karakteri. Oyunculuğu da yapan insan. Oyuncunun bir farkı var. Oyuncu insanı oynadığı için, insanı canlandırdığı için insanı çok iyi tanımalı. Ve, mükemmel insanı bulmalı. Oyuncuların özellikle çok iyi insanlar olması lâzım. Çok iyi insan, ancak çok iyi aktör olur. Ama o mümkün mü? Günümüzde oluyor mu, olmuyor, çok zor.

 

İnsanları güldüreceğim diye bel altı espriler yapmak şart mı?
Bu tip espriler yapılır. Ama dozu var, yeri var, yapılacak kesimi var. Hitap ettiğin insan var. Çoluk çocuğun olduğu yerde bel altı espri yaparsan kötü kaçar. Çok bariz yaparsan yine kötü kaçar. Komedinin unsurları daha çok günlük yaşayışta görülen siyaset olsun, politika olsun hepsinde mecburen bu tip espriler oluyor.

 

Sanatçı nerelerden malzeme toplayıp, beslenir?
Beslendiği nokta insandır yine. İnsanı oynadığı için, ne kadar çok insan içinde olursa, ne kadar çok gözlem yaparsa, ne kadar çok insan tanırsa o kadar iyi olur. Çünkü oynadığımız insan. Her çeşitten, her kesimden insanı tanımamız lâzım. Çünkü, kafada bir imaj belirleyerek onu oynamak zor oluyor. Onun için bol bol tüyo toplamak lâzım.

 

Sanatçı ülke gündemini sürekli takip etmeli mi?
Sanatçısına bağlı. Öyle bir mecburiyet yok. Sanatçıyım ben, gündemi takip edeceğim diye birşey yok hani.  İnsanına bağlı. Bazısı çok takip ediyor. Ben takip ediyorum. Sevdiğim için takip ediyorum. Günde 7-8 gazete okuyorum, haberlere bakıyorum. İnceliyorum, araştırıyorum. Köşe yazarlarım var, onları okuyorum.
 
Ekranlardaki dizi furyası hakkındaki görüşlerinizi de alalım.
Yaklaşık 6-7 yıldır televizyonlarda öyle birşey seyretmiyorum. Televizyonu gerçekten iletişim aracı olarak kullanmaya çalışıyorum. Haber almaya çalışıyorum. Haber iletmeye çalışıyorum. Ötekilere bakmıyorum.

 

Neden bakmıyorsunuz?
Çok sıkılıyorum. Ben kendi filmlerimi izlerken de çok sıkılıyorum. Bir kez izledikten sonra tekrar ikinciyi izlerken bunalıyorum.

 

Her akşam insanları ekran başında 4 saat dizi esiri yapmak doğru mu?
Bu artık devletin sorunu. Çünkü eğitimi biraz daha düzenlemek lâzım. Eğitim devrimi şart Türkiye’de. Eğitimde devrim olmadan birşey olmuyor. En alttan başlayarak, mesela pazar filesi vereceğine, 2-3 tane kitap verip mecbur kılmalı okumaya. Seviyeyi birazcık yükseltmeliyiz. Yoksa, kültürümüz gerçekten çok aşağılara gidiyor. Kültür ne kadar aşağıya giderse, öbür kültüre hizmet ediyor. Televizyon olsun, sinema olsun onlar da aşağıya çekiliyor. Böylece hepsi aşağıya iniyor. Sanat da aşağıya iniyor. Sanat onları çekecek mutlaka, ama önce sanata yönlendirecek eğitimi almaları lâzım. Bu eğitim çok yok.

 

Tiyatrolarda durum nasıl, salonlar doluyor mu?
İyi oyun ve iyi oyuncu bulabilen tiyatro gişesini yapıyor. Ama oyuncu bulmak çok zor. Çünkü, bütün oyuncular ya dizilerde oynuyorlar, ya başka birşeyde oynuyorlar. Tiyatro artık turneyle gidiyor. Yerleşik salonlar artık kalmadı. Eskiden İstanbul’da 7-8 yerleşik salon vardı. Şimdi bir tiyatro kuruyor, bu hafta burada, öbür hafta şurada, her hafta farklı yerde oynuyor. Sürekli oyun tarihleri belli değil. 1980’lerde biz tiyatro yaparken bilirdik. Salı, Çarşamba, Perşembe, Cuma, Cumartesi, Pazar 6 gün oynayacağız. İşimiz tiyatroydu, tiyatrodan para kazanırdık. Para kazanıyorduk o zaman. Şimdi dizilerden daha çok para kazanıyor oyuncular. Tiyatro artık dizilerden fırsat kalırsa ikinci, üçüncü sıraya düştü. Seyirci de ona göre tiyatroya özen gösteriyor.

 

Kültür Bakanlığı’nın özel tiyatrolara para yardımı konusunda neler söylersiniz?
Kültür Bakanlığı’nın tiyatrolara böyle yardımdan önce başka türlü yardım yapması lâzım. Bir salon açıp, bütün herkesi oraya yerleştirebilir. Şimdi var mı bilmiyorum. Eskiden “rüsum” denilen bir vergi alıyordu belediyeler. Eğlence vergisi adı altında inanılmaz vergi alınıyordu. Özel tiyatroda bir bilet 30-40 liraydı. O paraya bir bilet mi olur deniliyordu. Ama yarısı vergi onun. Hani, o vergiyi almasın. Biletler biraz daha düşsün. O tür destek olsun.

 

Bundan sonra komedi film yapacak  mısınız?
Komediden sıkıldım, komedi yapmak istemiyorum. Düzgün bir şey olursa biraz farklı bir oyunculuk yapmak istiyorum.