Senelik iznimizi bu kez Eylül ayında kullanmak durumunda kaldık. Muhtelif sebepler, bizi buna mecbur etti.
Eylül ayı, diğer tatil zamanlarından farklı olarak, içinde hem sıcak, hem soğuk, hem yağışlı, hem güneşli günleri barındırıyor.
Biz de zamanımızı ona göre ayarlayıp plânlamaya çalıştık: Hava şartlarına göre kimi zaman yüzdük, yürüdük, kırlarda gezip dolaştık, boş ve hâli ormanlarda tefekkür ettik, bir sükûnet-i hâl bulmaya çalıştık, zaman zaman oturup bol bol kitap okuduk, haftada iki-üç kez dost ve kardeş meclisine de iştirak ile tatlı sohbetlerde bulunmaya gayret ettik, vesâire...
Bütün bunların içinde, iç dünyamı huzurla doldurup beni ziyadesiyle memnun ve mesrûr eden iki şey var ki, bilhassa onları nazara vermek isterim: Biri, yalnız başına yapmış olduğum hususî “Risâle okumaları” ve tefekkürâne mütalaaları; diğeri ise, lillah için yapılan “sohbet-i ihvân” fasılları ve seansları.
* * *
Dört haftalık süre içinde, muhtelif Risâlelerden—lillahilhamd—bin sayfadan ziyade kitap okuma imkânını, fırsatını bulduk.
Şu var ki, bu seneki okumalar, ruhuma ve mânevî duygularıma çok feyizli, bereketli geldi. Bilhassa, gecenin bir yarısında, yahut sabah namazına yakın vakitlerde okuyabildiğim kısımlar ve bahisler...
O bahislerden şimdiye kadar belki elli-yüz defa okumuş olduğum yerler var. Ama, yüz birinci kere okuduğumda, feyizli yeni bazı pencerelerin açıldığını bütün şuur ve hissiyatımla fark ve derk ettim.
Bu harikulâde halin bir neticesi olarak, kendim için hakkalyakîn derecesinde şu dersi çıkardım ve anladım ki: Aynı Risâlenin veya aynı bahsin yüz kereden fazla okunmasına mukabil, yine de sıkmaması ve usandırmamasının sırr-ı hikmeti, Risâle-i Nur’un doğrudan doğruya Kurân’ın malı olması ve onun feyzinden nebean etmesidir.
Bu meyanda, bana hazinelerin kapısını açtıran bir “anahtar ifade” ise şu oldu: Risâle-i Nur, âyetlerin âyetleridir.
Tam bir sükûnet-i hâl içinde almış olduğum notlar eşliğinde, bu mühim nokta üzerinde bilâhare ve inşaallah ayrıca durmak arzusundayım. Şimdilik, o anahtar ifadeyi aktarmış olmakla iktifa edelim.
***
GÜNÜN TARİHİ 02 Ekim 1187
Selahaddin Eyyübî ve Kral Richard
Mübarek Kudüs şehrinin Latin Krallığından geri alınarak tekrar fethedilmesi tarihi, en kuvvetli kaynaklara göre 2 Ekim 1187’dir. Hicrî takvime göre ise, o gün aynı zamanda Miraç Kandilidir.
III. Haçlı Seferi olarak da bilinen Avrupa ordularının başında, “Aslan Yürekli” lâkabı ile anılan İngiltere Kralı I. Richard var. Richard’ın Fransız asıllı olduğu ifade ediliyor.
Haçlılara karşı koyan İslâm ordularının başında ise “Şark’ın en sevgili sultanı” diye yâd edilen Selahaddin-i Eyyübî bulunuyordu. Bilâhare “Eyyübî İslâm Devleti”nin kurucusu da olan Sultan Selahaddin’in ise, Kürt asıllı bir şahsiyet olduğuna inanılıyor.
İngiltere kralı Richard’ın iki de önemli yardımcısı vardı: Alman İmparatoru Frederik Barbarossa ile Fransa Kralı Auguste.
Alman İmparator, Kudüs’e varamadan öldü. Silifke civarında nehirden geçerken boğuldu. Fransa Kralı da, Richard ile yaşadığı sürtüşme sebebiyle ülkesine geri döndü. Tek başına kalan Richard, Haçlı ordusu komutanı olarak Kudüs’e doğru ilerlerken, Eyyübî komutasındaki ordularla çatışa çatışa takattan düştü ve sonunda mağlubiyeti kabul ederek ülkesine çar-nâçar bir şekilde geri döndü.
2 Ekim 1187’de Kudüs’e giren Sultan Selahaddin’in, bir ara ciddi şekilde hastalanan düşman komutan Richard’ı gidip tedâvi etmeye çalıştığı da, kaynaklarda ayrıca rivâyet edilmektedir.