Ağzımıza bir parmak bal sürüp sonra kaybolan lezzetler; lezzetinden ziyade acı veriyor. Gönül dünyamızı azıcık aydınlatıp sonra kaybolan ışıkları sevemiyoruz. Ayrılık elemi, ‘batıp giden şeylerin’ arkasındaki gözyaşlarını daha da arttırıyor. Gelenler gidiyor, yeniler eskiyor, hiçbir şey kararında kalmıyor.

İmtihan için gönderildiğimiz bu dünyada istesek bile daimi kalamıyoruz. Demek başka yerlere göç kaçınılmaz. Madem dünya bir misafirhanedir. İnsan ise; o misafirhanede azıcık eyleşip, sonra gidecek olan, vazifesi çok bir yolcudur. Ve bu yolcunun aldığı her nefes, attığı her adım, işlediği her türlü fiil; bir hesap günü için, çok cihazlarla kayıt altına alınmaktadır.

İMAN-KÜFÜR MÜCADELESİ

Madem imtihan gereği inanç ve fikir noktasında iman-küfür mücadelesi insanlık tarihi kadar eskidir ve halen devam etmektedir. Madem ‘Oluklar çift; birinde nur akar, birinde kir.’

Madem inancımıza göre ‘Allah katında din İslâmdır.’ Bizler elhamdülillah İslâmı seçtik ve Müslüman olduk. İnanıyoruz ki İslâm; barış, adalet ve sevgi dinidir. İki cihan mutluluğunu verecek formüllere sahiptir.

Madem ‘Müslümanlar bir binanın tuğlaları veya bir vücudun azaları gibidir.’ Binlerce birlik rabıtaları vardır. Madem birbirimizi gerçek manada sevmedikçe hakikî Müslüman olamayız. Hakikî Müslüman olamazsak hem dünyada, hem ahirette hüsrana uğrar, ebedî saadetten mahrum kalırız. Doğru İslâmiyeti ve İslâmiyete lâyık doğruluğu yaşamak ve hareketlerimize yansıtmak zorundayız.

MÜ’MİNLER KARDEŞTİR

Madem Müslüman Müslümana ‘adavet etmez, kin tutmaz, onu zorda bırakmaz, düşmanın eline teslim etmez.’ İncinse de incitmez, ‘üç günden fazla küs olması ona yasak’ edilmiştir. Onun ufak tefek hatasını büyütmez, bilâkis kusurunu görmezden gelir. 

Hata ve kusurunu görürse; lütuf ve şefkâtle onun ıslahına çalışır. Çünkü bütün mü’minler kardeştir.

Madem asıl musîbet dine gelen musîbettir. Madem yeryüzünde bozgunculuk çıkaran insaniyet ve İslâmiyet düşmanları, birimizin silâhıyla ötekimizi vurup, sonra onun silâhıyla berikimizi vuruyor. 

Kâfir kâfirliğini, münafık münafıklığını yapıyor. Bizler de Müslümanlığımızın gereğini yapmak, uyanık olmak, şuurlu ve basiretli davranmak zorundayız.

MUHABBET FEDAİSİ OLMAK

Madem Müslüman ferasetlidir, basiretlidir, iman nuruyla hadiselere bakar. Dostunu düşmanını ferasetle teşhis eder. 

Birisi bir haber getirdiğinde onu mihenge vurur, araştırır, teyid ve te’kid eder. Hüsnü zan, adem-i itimad prensibi gereğince uyanık olur, safdil olmaz.

Şimdi muhabbet fedaisi olmak zamanıdır. Husûmete vakit yoktur, ömür gelip geçiyor.

***

Madem ebedî mutlu olmak istiyoruz. Sevdiklerimizden hiç ayrılığın olmadığı, acıların, elemlerin, kederlerin bozmadığı daimî lezzetleri istiyoruz. Bütün güzelliklerin olduğu solmayan bahçeler istiyoruz madem.. öyleyse bunun formüllerini arayıp bulmamız, sıkı sıkı sarılmamız lâzım.

Dünyada biraz rahat yaşamak için, nasıl çabalar sarf ediyoruz. İlkokul, ortaokul, lise, üniversite.. Sınavlar, mülâkatlar.. Arayışlar, çırpınışlar.. Ev araba, çoluk çocuk.. ‘Biraz daha gayret edeyim, emeklilikte rahat edeyim’ hayalleri.. Ve Azrail (as) görevi gereği ecel düdüğünü alıyor; ömür maçı bitiyor.

Misafir gittiği yerde kalacağı süreye göre hazırlanır. 

Az kalacağı yere az; çok kalacağı yere çok masraf yapar, hazırlık için gayret eder.

Öyleyse; ‘kabrin arkası için çalışınız’ hakikî saadet ve lezzet, solmayan bahçeler, daimî köşkler oradadır.