Hz. Ali günlerce arayıp bulamadığı zırhını Küfe’de bir Yahudînin elinde gördü. Yahudîye:
 “Ey Yahudî! Bu zırh benimdir. Onu ne sattım ne de başkasına verdim. Sen de nasıl oluyor?” diye sordu.
Yahudî cevap verdi:
“Hayır, bu benim yıllardır kullandığım zırhımdır!”
O zaman Hz. Ali:
“O halde bu meseleyi kadı çözer. Gel kadıya gidelim.” dedi.
Ve beraber Kadı Şüreyh’in yanına gittiler. Şüreyh, Hz. Ali’ye hitaben:
“Ey mü’minlerin emiri! Buyurun, konuşun.” dedi.
Hz. Ali:
“Bu yanımdaki Yahudînin elindeki zırh bana aittir. Onu günler önce kaybettim. Küfe’ye geldiğimde de zırhı onun elinde gördüm.” dedi.
Kadı Şüreyh:
“Ey Yahudî, söyle bakalım. Sen ne diyorsun bu duruma?” diye sordu.
Yahudî:
 “Bu zırh bana aittir. Yıllardır kullanıyorum.” dedi.
 Kadı tekrar Hz. Ali’ye döndü:
“Ya Ali, şu an zırh onun elinde. Sana ait olduğunu düşünüyorsan, bana bir delil göstermen gerek.”
Hz. Ali:
 “Oğlum Hasan, bu zırhın bana ait olduğuna şahittir.” dedi.
Kadı:
 “Tek delilin bu mudur ya Ali?” diye sordu. Hz. Ali’den “evet” cevabı alınca:
“Oğulun babaya şahitlik etmesi caiz değildir. Eğer tek delilin bu ise, zırh yahudînindir.” diye karar verir.
Neticeye hayret eden Yahudî:
“Kadı’nın benim aleyhimde karar vereceğini düşünmüştüm. Ama kadı, Ali’nin dininden olmasına rağmen benim lehimde karar verdi. Böyle bir adalet ancak hak dinde olur.” dedi ve Müslüman oldu.