Nur, ışığıyla okşar sarıp sarmalar seni,
Kalplerde zulmet kalmaz aydınlatır her yeri,
Aklını ve hissini, ruh ve letâifini,
İmanın nuru ile nurlandır her hasseni.
Küfrün karanlığını dağıtır iman nuru,
Her taraf nurlanınca şaşırmaz Allah kulu,
Deniz feneri gibi gösterir doğru yolu,
Sahil-i selâmete çıkıp yaşa süruru.
Günahlar söndürüyor kalpte iman nurunu,
Belki de öldürüyor kalbini ve ruhunu,
Tövbe ile temizlen bilesin elbet bunu,
Takvada kalır isen Cennettir bunun sonu.
Kararan her bir kalbi aydınlatıyor o nur,
Nefs-i emmârene hep hiç durma darbeyi vur,
Takvayı esas tutsan kalbinde yıkılmaz sûr,
İmanın nuru ise kalplerde elmas ve dür.
İman nuru insanı muhakkak insan eder,
İman hâkim olursa keder gam durmaz gider,
Musibetlere karşı’’ bunda var bir hikmet’’ der,
Kadere teslim olup içinde kalmaz keder.
MEHMED KOVANCI