Ben de benzer şeyleri söylüyorum. Bir hafta önceye kadar hac ibadeti için bir ay boyunca Mekke ve Medine'de bulundum. Klimalarla ilgili ciddî problemler yaşandığını gördüm. Hemen herkes şikâyetçi olmasına rağmen çözüm bulunamadı. Dışarıda 45-47 derece sıcak olmasına rağmen otelde klimalar 18-20-22 derecelerde çalıştırılıyordu. Bunun için hacıların en az yarısı hastalandı. Ben mahalledeki camilere giderken montumu beraberimde götürmek zorunda kalıyordum.

Ülkemizde de camilerde aynı hastalık devam etmektedir. Namaz için camilere gittiğimizde klimanın ulaşamayacağı bir yer aramaktayız. Ama nafile, kaçacak yer yok. Bu hafta İstanbul Güngören'de devamlı gittiğim bir camide kocaman klimalar yine her zamanki gibi bağırıyordu. Klimalardan uzak bir yerde namaz kıldıktan sonra, imama ‘Hocam camide klimalardan dolayı rahat bir namaz kılamıyoruz. Dışarıda 28 derece sıcaklık var. Pencereler açılırsa yeterli olur’ dedim. İmam ‘Haklısınız evinde kliması olmayanlar burada klimayı açmamızı istiyorlar’ dedi. Müftülüğe şikayet ediyorlar müftülük de bizi aradı klimaları açmamızı söyledi’ dedi. Bu arada bahsettiğim camide klimalar 22 derecede çalışıyor. 

Neyse merkezdeki büyük camiye gideyim dedim. İçeri girdiğim de soğuktan irkildim. Hemen dışarı çıkarak son cemaat bölümünde sünneti kıldım. Farz için mecburî içeri girdim. Namazdan sonra tavana yerleştirilmiş 13 adet klima saydım. Bu durum namazdaki huşuyu kaybettiriyor. Namaz kılan namazın bir an önce bitmesini istiyor. Birkaç gün sonra Yalova’da bir camiye akşam namazı kılmak için girdiğimde içerinin çok soğuk olduğunu hissettim. Bu arada dışarı ısısı 25 derece idi. Klimalara baktım 18 derecede çalışıyordu. Namazdan sonra imama, “Hocam dışarıda sıcaklık normal, 18 derece çok düşük değil mi?” dedim, “Uzağında dursanız zarar vermez” dedi. 

Şunu anlayamıyorum: Evinde klima açmayanlar camide niçin buna ısrar eder? Dünyada bunun bir standardı vardır. Oda ısısı, yatak odası ısısı diye. Cemaatin bir kısmı klimadan kaçmak için sünnetleri ya dışarıda kılıyor ya da merdiven kenarlarında. Namazda huşu ve huzur kaçıyor. Tek çarem kaldı yaz boyunca camilere ceketle gitmek.

Bir de bazı camilerde gürültü kirliliğinin olması. Her ne kadar Diyanet İşleri Başkanlığı’nın “Mikrofon sesinin 60 desibeli geçmemesi gerekir” diye talimatı olsa da bu kurala uyulmadığını görüyorum. Birkaç ay önce cuma namazı için Sultanahmet Camii’ne gitmiştim. Namazdan önce vaiz sohbet ediyordu. Ben de telefondan Kur’ân okumaya başladım. Fakat vaiz öylesine yüksek sesle konuşuyordu ki, yerimi değiştirmek zorunda kaldım. Fakat nafile çünkü çok kısa aralıklarla höpörlörler olmasında dolayı yerimi değiştirmem çare olmadı ve caminin dışına çıkmak zorunda kaldım. 

Bir gün cuma namazı kılmak niyetiyle Üsküdar’a gittim. Meydan'da küçük bir camide bir hatip konuşma yapıyordu. Öylesine yüksek sesle bağırıyordu ki, bir esnafa sordum "İmam niçin böyle bağırıyor?" dedim. Esnaf da ‘İmam bugün biraz sinirli her halde’ dedi. Gerçekten ses dışarı verilmiş vaiz de çok yüksek sesle konuşuyordu. Acele bir şekilde Mihrimah Camii’ne sığındım. 

Vaizlerin hitab şekli böyle olmamalı, dinleyicileri muhatab alıp bağırmakla sonuç alınmaz. “Kavli Leyyin” (Taha suresi: 44) esas olmalı. Kur’ân-ı Kerîm’de Cenab-ı Allah “Sesini kıs” (Lokman suresi:19) diye buyurmaktadır.