Resulullah (asm) Medine’ye geldiğinde beni kendisine getirdiler:  “Ey Allah’ın Resulü bu çocuk Neccar Oğulları’ndandır. Sana indirilen Kur’andan on yedi sureyi ezberledi” dediler. Onları bir kere de Resulullah’a okudum ve o çok beğendi.  

“Ey Zeyd, Yahudilerin yazısını öğren. Çünkü vallahi ben, Yahudilerin bana yazdıklarına güvenemiyorum” buyurdu. Ben de hemen İbraniceyi öğrenmeye başladım ve aradan on beş gün geçmeden İbraniceye vâkıf oldum. Bundan böyle Resulullah’ın Yahudilere yazılacak mektuplarını ben yazıyor, onlardan kendisine gelen mektupları da ben okuyordum. (Hadislerle Müs., Cilt.4. s.195)

Yine Zeyd’den (ra): Resulullah (asm) bana: “Süryanice biliyor musun? Bana Süryanice mektuplar geliyor” dedi. “Hayır” diye cevap verdim.  “Öyle ise bu dili öğren.” buyurdu. Ben de on yedi gün içinde Süryaniceyi öğrendim. (Ebu Davud)

Peygamberimizin (asm) vefatından hemen sonra Yemame Savaşı’nda çok sayıda hafızın şehit olması ve Kur’an nüshalarının kaybolması tehlikesini nazara alan Hz. Ömer (ra) Hz. Ebubekir (ra) ile görüşerek muhtelif cisimler üzerine yazılmış ve değişik yerlerde bulunan Kur’an’ın toplanarak Mushaf haline getirilmesine karar verdiler.

Bu görev, Peygamberimizin (asm) Medine hayatında hiç yanından ayrılmadan vahiy kâtipliği yapan, âlim, hafız, güzel Kur’an okuyan ve yazan genç sahabe Zeyd bin Sabit’e (ra) verildi. O da en yorucu ve mesuliyetli bu vazifeyi, büyük bir çalışma ile bugünkü haline getirdi. 

Ahirzamanda Peygamber Efendimizi ve Sahabe-i Kiramı kendine rehber eden Bediüzzaman, İslam’ın ulvi düsturlarını en ince ayrıntılarına kadar öğrenmiş, yaşamış ve anlatmış mümtaz, muhlis bir din âlimidir. Cenab-ı Hakkın Rahim ve Hakîm isimlerine mazhar olan Bediüzzaman Kur’an’ın tefsirini, sönmez hakikatlerini, mukaddes manalarını eserleriyle anlatan, tahkiki iman dersleri veren Risale-i Nur eserlerini telif etmiştir.

Tahsil çağında üç ayda doksan kitabı ezberlemiştir. Allah’ın lütuf ve ihsanı ile vehbî ilim verilmiştir.  Kendisine sorulan sorulara cevap veren Molla Said’e Molla Fethullah, “Makamat-ı Haririye’den birkaç satırı iki defa okumakla hıfzedebilir misin?” diye kitabı uzatmış. Molla Said, bir yaprağını bir kere okuyup ezberlemiş. Molla Fethullah, zekâ ile hıfzın ifrat derecede bir arada bulunması nadirdir, diye hayret etmiş! O yıllarda Bediüzzaman unvanı verilmiş.

Kur’an ve iman hizmetlerine hayatını vakfeden, neşrettiği hakikatlerle, müspet ilimlerdeki delillerle inkârcı fikirlere meydan okumuştur. Hayatı boyunca İslam’ı ilim, iman, ihlâs, tefekkür ile sahabeler gibi yaşamıştır. Hapis, hicret, nefiy, zehirlenme ve her zulme sabır ve tevekkülle zafere ulaşmış “Çağımızda bir Asr-ı Saadet Müslümanı” olarak anılmış. 

Bediüzzaman Rus esaretinden İstanbul’a dönünce Enver Paşa, Darü’l Hikmeti’l İslamiye’ye âza olarak alınmasını istemiş. Fransızca bilmek şartını öğrenen Bediüzzaman, çalışmış on beş günde Fransızcayı öğrenmiştir. Diyanet İşleri 6. Başkanı H. Hüsnü Erdem, “Ben, Üstadın İstanbul’da Fransızca nutuk verdiğini görmüştüm.” demiştir. (Yeni Asya., Ömer Örtlek, 22.12.2017)