“Eğer dünya, Allah katında sivrisineğin kanadı kadar bir değere sahip olsaydı, Allah hiçbir kâfire dünyadan bir yudum su bile içirmezdi.”
(Tirmizî, Zühd 13)
Sınırsız yeme içmeler, iftar menüleri, süslü tabaklar, lezzeti artırmak için fıtratı bozulan gıdalar… Her Ramazanın ne yazık ki, bize dayatılan odak noktaları… Ramazanın, bir mümin için açlığın tadıldığı bir ay olması gerekirken, açlıkla diğer istidatların, latifelerin doyması gereken bir ay olması gerekirken hala ceset, beden, madde doyurma peşindeyiz.
Koskoca bir yıl ortalama bir akşam yemeği, Ramazanda bir anda süper iftar menülerine dönüşüveriyor. Peki, ama niye? Tam tersi olması gerekmiyor mu? Ramazana hazırlık için kıtlık varmış gibi yapılan alışverişler tam olarak ne anlama geliyor?
Her yönden müthiş bir terbiye ayı olması gereken bu muazzam ay gündüz iftarın beklendiği, iftarla sahur arasının envai çeşit lezzet şölenleriyle doldurulduğu, en son sahurla kapanışı yapıp bir sonraki iftarın sabırsızlıkla beklendiği bir aya dönüşüverdi. Yani bir kez olsun “ya ben niye bu kadar saat aç kalıp sonra intikam alır gibi yemek yiyorum?” denmiyor. Her Ramazanda, medyanın da, sosyal medyanın da, konu komşu âlemlerinin de odak noktası yemek, tok tutan lezzet tarifleri, normal zamanda olmayıp bu aya mahsus çıkan şerbetler, çorbalar, pideler, tatlılar… Koskoca on bir ay boyunca hiç konuşmadığımız kadar konuşuyoruz yemeyi içmeyi. Buradan anlamak lazım ruh mertebemizin bedende nasıl çakılı kaldığını…
Kendi istek ve irademizde ceset mertebesinden çıkamadığımız bir durumdayken Rabbimiz mide fabrikamızın mesai saatlerini azaltıyor, tatil imkânı veriyor, başka fabrikaların da lezzetlerini tattırmak istiyor ama biz ısrarla mideyi rahat bırakmıyoruz, gece gündüz çalışan bu garip organı bir türlü dinlendirmiyor, teneffüs ettirmiyor, huzur vermiyoruz.
Ramazanın ruhani, uhrevi lezzetlerin tadıldığı hatta doyulduğu bir ay olması gerekir. Uhrevi lezzetlerin tadımının yapılıp tüm bir yıl için neye talip olunması gerektiği belirlenmelidir.
Allahın, zaten kâfir mümin demeden bolca dağıttığı hatta kefil olduğu tüm rızıkların değil açlık nimetinin fark edilmesi gereken, maddenin değil ruhun beslenmesi gereken, enenin değil ihlâsın ve sırların inkişaf bulması gereken, görünenin değil görünmeyenin önem kazandığı bir aydır Ramazan.