Hayvanlar dünyaya gönderildiğinde hayat şartlarını öğrenerek gelir. Birkaç saatte, günde veya haftada bütün hayat şartlarını öğrenip kemale erer. İnsan ise ancak bir iki yılda ayağa kalkar, bir ömür boyu bile hayat şartlarını tam olarak öğrenemez. İnsanın yaratılış gayesi, ilimle tekâmül edip, olgunlaşarak kemale ermektir. 

Sahih hadislere göre, Allah’ın ilk yarattığı şey akıldır, aklın gıdası da okumaktır. Bediüzzaman, ahir zamanda bütün kuvvet ilmin eline geçecek diyor. Hürriyet, adaletle, demokrasiye sahip ve teknolojiye elinde bulunduran ülkeler, okuyarak bu duruma gelmişlerdir. Okumadan ‘televizyon seyredip meseleleri anlıyorum’ diyen kişi, kulak veya gözü ile yemeğin tat ve tuzunu anlamak isteyen insan gibidir. Avam tabakası, her şeyini duyarak ve görerek öğrenmeye çalışır. Okuryazar olanların çoğu gazetelerin manşetlerine bakar. Genelde geri kalmış ülkelerdeki medya kuruluşları, zenginlerin elindedir ve hükümetten ihale kapma aracı olarak kullanılır. Ecnebiler, medyayı kullanarak, geri kalmış ülkelerde idareci liderler yetiştirirler. Bazı insanlar, avamın gözünde şişirilerek büyütülür. Halkın çoğu ehli tahkik olmadığı ve okumadığı için sahte kahramanlara kolayca kanabilirler. 

Lemalar’ı okurken, İslam âleminin bugün içine düştüğü hüzünlü ve esef verici durum gözümün önünde geldi. Bediüzzaman “Mütemerrit (inatçı) ecnebilerdir ki, münafıkları(tam inanmadığı halde inanmış gibi görünen kimseleri) ehli imana musallat ettiler(onların başına idareci yaptılar) ve zındıkları yetiştirdiler” der. (Lemalar) 

Bu uluslar arası güçler, avam nezdinde revaçta ne ise onu kullanıyorlar. Din, milliyetçilik, milli veya dini liderler... Demokrasiyi sadece seçim kabul ediyorlar. Asıl demokrasi, çoğunluğun tahakkümü değil de, azınlıkta kalanların hak ve hukuklarını, güç odaklarına karşı korumaktır. Bu antidemokratik ülkelere bakın, hep kardeş kardeşe düşman, aralarında kin ve nefret vardır. 

Ecnebilerde, İslam âlemini kontrol etmek için, genelde medyayı kullanarak, halkı birbirleri ile kavga ettiriyorlar, kurt dumanlı havayı sever. Birinci dünya savaşından sonra, ikinci Lozan Konferansı ile Musul ve Kerkük nasıl elimizden çıktı? Aynı şekilde Libya dağıldıktan sonra, dışarda okumuş birisine, İtalya ve Fransa ile petrol anlaşması yaptırıp sonra o kişi Libya’nın başına geçirdiler. İşte Suudi Arabistan, Irak, Suriye ve diğerleri. Bu durumda elbette kaderin bir hissesi de vardır fakat bu durum, zulme rıza gösterilmesini meşru kılmaz. Bediüzzaman, “Sekiz dokuz defa tecrübem var ki, onların zalimane bana karşı muamelelerinin vukuundan sonra, kader-i İlâhîyi düşünüp, ‘Niçin bunları bana musallat etti?’ diye nefsimin desiselerini arıyordum. Her defada, ya nefsim şuursuz olarak enaniyete (kendini beğenme) fıtrî meyletmiş veyahut bilerek beni aldatmış, anlıyorum. O vakit, kader-i İlâhî, o zalimlerin zulmü içerisinde, hakkımda adalet etmiş derdim” der. (Lemalar, s. 417)

Demek ki hizmetlerden geri kalındığında veya Müslümanlar yatılış vazifesini unuttuğunda, bazen şefkat tokadı bazen de daha şiddetli tokatlara kendimizi müstahak ederler. Zalimler Allah’ın kılıçlarıdır, Allah onların eliyle vazifesini unutandan intikamını alır, sonrada o zalimlerden intikam alır.