Mevsimin yaprakları bir bir düşerken, âlemimiz de çeşitli efkârların neşrinde de hatıralar bırakıyor. Sonbahar, ahir zaman mevsimidir. Kıyametin ne zaman kopacağını bilmiyoruz.
Şartlarını Bediüzzaman Hazretleri hatırımıza getiriyor: “Nev-i beşer bütün bütün aklını kaybetmezse, maddî veya mânevî bir kıyâmet başlarına kopmazsa”, (Sözler, s.141) dünyanın ikiyüz yıldan az ömrünün kaldığını ifade ediyor.
Ama, her an kıyamet kopabilir, irade O’nun elindedir. Sonbahar ile ilgili o kadar şiir ve menkıbe vardır ki saymak mümkün değil. Bir anlamda Asr-ı Saadet’e benzer. Bir anlamda insanın ihtiyarlık zamanını hatıra getirir. Bir anlamda da, dünyanın bir misafirhane olduğunu hatırlatır. İşte, sonbahar, her insanın âlemine ayrı ayrı manalar ihtar eder.
Bizim kuşaktan olan, Ömer Yavuzyiğitoğlu kardeşimizi âlemi ahirete uğurladık. Kendisini öğrenciliğinden tanıyorum. Dâvâ içinde hiç kırıklığı olmayan bir kardeşimdi.
Daha nice sevdiklerimizi ebedî âleme bu mevsimde uğurladık. Şu an, bu hastalığa muhatap olan nicelerini biliyorum. Kendilerine âcil şifalar diliyorum.
Bu illet, dostlarımıza ve akrabalarımıza da uzandığına göre, hadisenin vahameti büyük.
Bu hadiseler, ehl-i iman için hayret edilecek şeyler değildir. Ölümün bir terhis teskeresi olduğunu kabul eden ehl-i iman için hayatın bir parçasıdır. İşte hazan mevsimi böyle hayat levhaları yaşatır insana.
“Felek her türlü esbâb-ı cefasın toplasın gelsin./ Dönersem kahbeyim millet yolunda bir azîmetten” denildiği gibi, her şey kudretinde olan Rabbimize kendimizi emanet ediyoruz. Ölenlere rahmet ve hastalara âcil şifalar diliyorum.